Αυτός ο έρωτας σα θάλασσα φουσκώνει
Που πνίγει μέσα της και λάθη και σωστά
Ακροβολίζομαι στο άσπρο σου σεντόνι
Και προσπορίζεις του κορμιού μου τα νερά
Σα ξεχειλίζει η αγάπη μου και τρέμω
Σου ψιθυρίζω πως σε θέλω πιο πολύ
Πάνω στο στέρνο σου, ζαλίζομαι και γέρνω
Ενώ το σώμα σπαρταράει ως την ψυχή
Πίνω τρυγώντας του κορμιού σου την ουσία
Εισβάλλεις μέσα μου σα θύελλα καυτή
Κι ενώ εμβολίζεις το κορμί μου με μανία
Ελευθερώνω μια εσώψυχη κραυγή
Εγώ γοργόνα σου κι εσύ καραβοκύρης
Για μια ζωή θα ταξιδεύουμε μαζί
Πίσω απ’ την πρύμνη σου κι απόψε θα με σύρεις
Να σε ποθώ κι ας μη μου μένει αντοχή
