Φέγγει κι απόψε μες στα μάτια μου η μορφή σου
Χαράζει κύκλους στο μυαλό μου η φωνή σου
Κλείνω τα φώτα κι εσύ κάτι ψιθυρίζεις
Κάνω να φύγω μα όλο πίσω με γυρίζεις
Έγινες ένα με τη σάρκα που γερνάει
Ένα χαμόγελο, που τόσο λες μου πάει
Έγινες στίχος στο θλιμμένο μου τραγούδι
Ένα νανούρισμα σαν ήμουνα λεχούδι
Όσες μου χάρισες ανάσες, τις φυλάω
Κι όταν σου δίνομαι το πόσο δε μετράω
Το αύριο έμαθα να μην το περιμένω
Κάθε αυγή απ’ την αρχή με ανασταίνω
………
Έτσι, ελεύθερη, κάθε βραδιά πεθαίνω
Δεσμευμένο προς μελοποίηση..
