Γιατί η ζωή είναι ατελείωτη και μπορεί κανείς να ξαναρχίσει και δυό φορές - να ξαναρχίζει κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή... (Τ.Λ.)
Κυριακή 17 Δεκεμβρίου 2006
Το γράμμα
Αγαπημένε μου μπαμπά,
Έρχονται οι γιορτές
Και μες στα μάτια μας θα λάμπουν οι χαρές
Για όσα θα έρθουνε, θα σβήνουμε το χθες
Έρχεται η στιγμή
Που θα γιορτάσω και θα σβήσω ένα κερί
Ακόμα ένα, που μου χάρισε η ζωή
Κι όμως με πονάει
Υπάρχει κάτι που όλο μέσα μου γυρνάει
Κάτι σαν θύμηση που έλλειψη γεννάει
Κι έρχεται ξανά
Η απουσία που όπου κι αν πάω, μ’ ακολουθά
Κι όσα έχω φτιάξει, μοιάζουν ψεύτικα, μικρά
Κι είναι τραγικό
Να βλέπω εμένα μες στον κόσμο αυτό να ζω
Κι εσύ που μ’ έδωσες πνοή…. δεν είσαι εδώ
Θα ‘θελα να ‘ρθεις
Να μπεις στο σπίτι μου, την πόρτα να διαβείς
Να μ’ αγκαλιάσεις και γλυκά να μ’ ευχηθείς
Κι όσο σ’ αγαπώ
Να ξέρεις, μέσα μου, άλλο τόσο σε μισώ
Και που μου λείπεις φταις και σε κατηγορώ
Έρχονται οι γιορτές
Και στο τραπέζι, απουσίες αισθητές
Τόσα γενέθλια, Χριστούγεννα κι ευχές
Χρόνια μου πολλά
Να ‘μαι καλά, να σε θυμάμαι κι ας πονά
Θα σ’ έχω μέσα μου….. για πάντα…..
Η Χαρά
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου