Γιατί η ζωή είναι ατελείωτη και μπορεί κανείς να ξαναρχίσει και δυό φορές - να ξαναρχίζει κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή... (Τ.Λ.)
Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου 2007
Μια θηλιά
Ακόμα περιμένω να γυρίσεις
Κι ας έχουν οι ελπίδες μου σωθεί
Παρέα μου κρατούν οι αναμνήσεις
Και μια φωτογραφία σου μικρή
Ακόμα περιμένω να γυρίσεις
Ακόμα δεν το δέχτηκε η καρδιά
Πως έφυγες χωρίς να μ’ αντικρίσεις
Στα μάτια σου δε διάβασα το «γεια»
Μα όχι, δε θα το δεχτώ πως έχεις φύγει
Δε θα με πείσω ότι πια δε μ’ αγαπάς
Για μένα είσαι μια θηλιά που όσο με πνίγει
Τόσο νομίζω πως σφιχτά σου με κρατάς
Μα όχι, δε θα λησμονήσω τις θυσίες
Αυτές που μόνος σου, μου ‘στρωσες για χαλί
Εγώ δεν ήμουνα ποτέ απ’ τις κυρίες
Που δεν εκτίμησαν σωστά κάθε στιγμή
Συγχώρεσέ με, που σ’ αγάπησα πολύ!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Πολύ καλό!!!
Χαρά μου, ομορφιά μου!!!
...Ακόμα δεν το δέχτηκε η καρδιά....
Μπράβο σου!
Δημοσίευση σχολίου