Μέσα στου κόσμου αυτού την τόση αχαριστία
Εγώ γεννήθηκα από μήτρα δανεική
Δε με ξεγέννησαν ψευτιά και υποκρισία
Κι αντί για γάλα εγώ βύζαξα στοργή
Δεν έχω μάθει στην κακία να υποκύπτω
Βαρύ φορτίο να μισείς για μια ζωή
Όσα με πλήγωσαν απλά τα παραλείπω
Τα διαγράφω από μνήμη και ψυχή
Ποτέ δε θέλησα κανέναν να πληγώσω
Μόνο χαμόγελα θα ΄θελα να σκορπώ
Μικρή η ζωή μας κι εγώ θέλω να της δώσω
Όση αγάπη μες στα στήθια μου φυλώ
Εγώ την είδα τη ζωή με άλλο μάτι
Να ζω το θέλω απλά την κάθε μου στιγμή
Δεν έχω ζήλεια νιώσει ούτε και γινάτι
Μικρή η ζωή μας κι εμείς λίγοι και μικροί
Αυτό που δείχνω είναι για να ξεγελάσω
Μα, τα δυο μάτια μου βιβλίο είν’ ανοιχτό
Εγώ δεν ήρθα εδώ, να ζήσω να γεράσω
Ήρθα να δώσω αγάπη και ν’ αγαπηθώ!
Ζωή σα γκρίζος ουρανός
Μα εγώ σα Δαίδαλος ανοίγω τα φτερά
Σαν του Θησέα γυρισμός
Εγω νικώ μα μένουν μαύρα τα πανιά
Στον πρωην εργοδοτη μου! Για το Πρωτοχρωνιατικο δωρο που μου εκανε μετα απο 5 χρονια αφοσιωσης στη δουλεια μου / του! Ας ειναι καλά..... κι η ζωη προχωραει....
Μουσική - Ερμηνεία : Σπύρος Θεοδωράτος
3 σχόλια:
Αχου..έλα να σε αγκαλιάσω!
Ισως ειναι και καλύτερα...ίσως αξιολογηθείς σαν άνθρωπος όπως πραγματικά το αξίζεις σε κάτι καινούργιο...ίσως μέσα στα πέντε χρόνια τελικά χανόσουν εκεί...
ίσως...ήρθε η ώρα του ΚΑΙΝΟΎΡΓΙΟΥ!
Δες το και έτσι...
Αντε,δώσε μου ένα χαμόγελο τώρα...
Κάθε εμπόδιο για καλό δεν λένε..;
Ευχομαι η νεα χρονια ναναι πολυ καλυτερη για σενα
Χαρά μου,
ήρθα και από το ιστολόγιο σου, για να σου ανταποδώσω την επίσκεψη σου. Βλέπω ότι γράφεις ωραία ποιήματα. Μπράβο! Όσο για τον εργοδότη σου, για άρχισε να ψάχνεις για αντικαταστάτη του. Είναι καιρός.
Δημοσίευση σχολίου