Αστράφτει μέσα σου βροντάει η απουσία
Πέφτουνε κούφιες χαρές-λύπες στην ψυχή
Αυτή στο πρόσωπο η απρόσωπη ηρεμία
Πάνω σου φαίνεται σα να ‘ναι δανεική
Αλλάζεις χρώματα. Βάφεις την κάθε σκέψη
Στο μαύρο πάνω όμως, όλα βγαίνουν γκρι
Παλεύει μέσα σου εν’ αγρίμι να μερέψει
Τη μέρα αφέντρα του. Το βράδυ η τροφή
Κόβεις το είναι σου φέτες και το μοιράζεις
Μήπως και θρέψεις την ανάγκη τη λειψή
Μα όσα δεν έζησες κι όσα θα τα εικάζεις
Μπροστά στην πόρτα σου χτίζουν μια φυλακή
Κάποιοι σταυρώνονται απ’ τις επιλογές τους
Κάποιοι σταυρώνονται εσκεμμένα φθισικά
Κάποιοι σταυρώνονται από φόβους κι εμμονές τους
Εσύ, σταυρώθηκες πριν βγεις απ’ την κοιλιά
Μάθε ν’ αφήνεσαι και μη μετράς τις λέξεις
Τα χρόνια έρχονται και φεύγουν στη στιγμή
Και στα «στημένα» τα παιχνίδια για να παίξεις
Θέλει κορίτσι μου να ‘χεις προπονηθεί
Αφιερωμενο σε μια φιλη που αγαπαω πολυ!
Ετσι σε βλεπω εγω ματια μου....
3 σχόλια:
καλημερά χαρά!
μήπως έχεις κυκλοφορήσει κάποια ποιητική συλλογή; αν όχι να το κάνεις!!
Γλυκεια μου Δωροθέα σ' ευχαριστω για τα παντα καλα σου λογια! Δεν εχω εκδοσει καμια ποιητικη συλλογη ουτε σκοπευω γιατι απλα δε θεωρω τον εαυτο μου ουτε ποιητρια ουτε τιποτα αλλο! Γραφω απλα γιατι ετσι μου βγαινουνε πιο ευκολα αυτα που θελω να πω και να εκφρασω!
Την αγαπη μου!!!
ta eides ola kardoula mou!!!
s'eyxaristw mesa ap'th kardia mou,na se exei o Θεός panta kala!
kai symfonw apolyta me th Dorothea!
Δημοσίευση σχολίου