Σε μια στιγμή

 

Θυμάμαι μια ζωή να προσπαθώ
Θυμάμαι ν’ αγωνίζομαι για όλα
Θυμάμαι πόσο ξέχασα να ζω
Σαν deja vu σε δρόμο καρμανιόλα

Ξεχάστηκα σαν να ‘μουνα παιδί
Σ’ αλάνες σαν αρένες με θηρία
Στις μάχες πάντα ήμουν δυνατή
Πολέμαγα με πάθος και μανία

Τον δρόμο μου τον έχανα συχνά
Και πάντα σ’ αδιέξοδα με φόρα
Σαν έπεφτα, ένιωθα την χαρά
Που γλίτωσα αλώβητη απ’ όλα

Το πλήρωμα του χρόνου όμως εκεί
Με κοίταζε που δεν τα παρατούσα
Κι όσα δεν φέρνει ο χρόνος, μια στιγμή
Και ξέχασα ποια νίκη διεκδικούσα

Συγχώρα με που κλαίω σαν παιδί

Δεν έμαθα ποτέ μάχες να χάνω

Κι αν έχει το σαρκίο μου φθαρεί 

Συγχώρα με, μα πίσω εγώ δεν κάνω!