Γιατί η ζωή είναι ατελείωτη και μπορεί κανείς να ξαναρχίσει και δυό φορές - να ξαναρχίζει κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή... (Τ.Λ.)
Τετάρτη 13 Δεκεμβρίου 2006
Θα κόψω τους ορίζοντες
Λέω να κόψω τους ορίζοντες απόψε
Να σπάσω θέλω τα δεσμά που με κρατούν
Λέω ν’ ανάψω για λαμπάδα τους λυγμούς μου
Και προσευχή να κάνω, να εξαφανιστούν
Λέω να σπάσω μες στα μάτια μου τον ήλιο
Και να φυτέψω στην σκιά σάπιους λωτούς
Λέω να σκάψω μια τάφρο εδώ τριγύρω
Να μη μ’ αγγίζουν σαν πετώ στους ουρανούς
Έλεγα κάποτε ν’ άνοιγα τα πανιά μου
Και να χανόμουνα στου κόσμου τα’ ανοιχτά
Έλεγα, δεν μπορεί… θα έρθει κι η σειρά μου
Σαν πυροτέχνημα να λάμψω μια βραδιά
Έλεγα κι έλεγα, μα τίποτα δεν είπα
Όλα τα έπνιξα βαθιά στα σωθικά
Ποτέ δε βγήκα στ’ ανοιχτά για νέα ταξίδια
Και μες στο υπόγειο, κλείδωσα τα πανιά.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 σχόλιο:
Λέω να σκάψω μια τάφρο εδώ τριγύρω
Να μη μ’ αγγίζουν σαν πετώ στους ουρανούς...
Δημοσίευση σχολίου