Το συστατικό

Όλη μου η ζωή ένα μεγάλο λάθος
Φίλοι, αγάπες και γονείς μου λένε «έχε γεια!»
Κι εσύ που πες πως μ’ αγαπάς, ήτανε απ’ το πάθος
Κι όχι γιατί με ένιωσες σα χτύπο στην καρδιά

Τώρα θα ήθελα βαθιά να κοιμηθώ
Και να ξυπνήσω σ’ έναν κόσμο ολοδικό μου
Να μην πονάω ούτε να ψάχνω τι να πω
Και μοναχή μου να σηκώνω τον σταυρό μου

Αλλιώς περίμενα να είναι η ζωή
Δε σου τα λεν από μικρή να σ’ ετοιμάσουν
Αυτή η ψυχή μόνο δεν είναι δανεική
Κι όλα τα υπόλοιπα σταθμοί που θα περάσουν

Μόνοι μας είμαστε την πρώτη μας στιγμή
Κι άλλο πιο μόνοι εκείνη την ύστατή μας ώρα
Κανείς δεν ξέρει πόσο πονά κάθε ψυχή
Και πόσα βάσανα έχει καθενός η ανηφόρα

Σαν κοιταζόμουν στον καθρέφτη μου πιο πριν
Δε βρήκα κάτι από μένα , να μου μοιάζει
Μόνο τα μάτια ίσως έμειναν σ’ αυτήν
Που στέκει αντίκρυ μου και με καταδικάζει

Όλη η ζωή μου, ένα λάθος τραγικό
Κι όσοι αγάπησα, ποτέ τους δεν το νιώσαν
Ποτέ δεν βρήκα εκείνο το συστατικό
Να φτιάξω αντίδοτο, σε όλα που με σκοτώσαν.