Το puzzle

Δε θυμάμαι αν σε φέρανε ως δώρο
Ούτε καν, αν σ’ είχαν φέρει γενικώς
Ξέρω μόνο πως μου έγινε σαν πάθος
Το να θέλω να τελειώσω επιτυχώς

Μάζευα τα κομματάκια σου στους δρόμους
Σε πλατείες, μες σε σπίτια και σταθμούς
Σε αισθήματα μικρά απαγορευμένα
Σ’ ερωτευσιμες στιγμές και σε καημούς

Δεν υπήρχε κάποια εικόνα δεδομένη
Κι έτσι μέσα στα τυφλά ήμουν διαρκώς
Προσπαθούσα να μαντέψω απελπισμένη
Ποιο θα ήτανε το θέμα κι ο σκοπός

Πέρασαν λοιπόν τα χρόνια και το πάθος
Έχει πάψει πια να είναι ο οδηγός
Τα κομμάτια της ζωής μου είναι το θέμα
Κι ένα puzzle αυτά που θα ‘ρθουν προσεχώς