Κάθε νύχτα το ίδιο όνειρο να βλέπω
Τις στιγμές μία προς μία να προβλέπω
Να κυλά στις φλέβες μου σα να ‘ναι αστείο
Η ζωή μου που μου ‘κλέψαν και το αντίο
Πέρασαν τα χρόνια μου και μεγαλώνω
Δίχως αύριο και σήμερα να βιώνω
Μόνο χθες και αναμνήσεις διεκδικώ
Στης ψυχής μου τον ενδιάμεσο σταθμό
Κάθε μέρα κοινωνώ αθανασία
Κι υπομένω του κενού μου τη θυσία
Όπως ήρθα έτσι φεύγω φορτωμένη
Με αγάπη, μια ελπίδα και σαν ξένη.
Εμπνευσμένο από την ταινία " The Lovely Bones"
Όταν μιλούσα με τα μάτια, δεν το είδες
Όταν σαλπάρανε καράβια, δε με πήγες
Μέρες ανούσιες με λόγια αγχωμένα
Έτσι χαθήκαμε και έχασα κι εμένα
Όταν με πλήγωνες, το έβρισκες αστείο
Λόγια ασήμωνες, ν’ αντέξουμε κι οι δύο
Χρόνια περάσανε κι εμείς πάντα κομπάρσοι
Σ’ αυτό το έργο που κανείς δε θ’ ανεβάσει
Πλήγωσα, πλήρωσα το τίμημα δικαίως
Και την πρωτιά την κέρδισε ο τελευταίος
Έδωσα, πήρα, ήρθα, έφυγα μα αντέχω
Ακόμα μια φορά να ζήσω κι ας μη σ’ έχω
Δε με φοβίζουν οι αλήθειες, δεν τρομάζω
Ακόμα μία αν χρειαστεί με δοκιμάζω
Σα χαλαρώνεις το σχοινί, χαμογελάω
Εγώ από χρόνια στο κενό σου περπατάω…
Δε ζήτησα υπόσχεση να δώσεις
Οι λέξεις στην καρδιά μου δε μιλούν
Στα μάτια μου σα δεις μόνο θα νιώσεις
Πως φέγγουν σαν τα μάτια σου κοιτούν
Δε ζήτησα ν’ αλλάξεις την τροχιά σου
Καθένας την πορεία του τραβά
Μια στάση κάνω μες στην αγκαλιά σου
Πριν φύγεις για ακόμα μια φορά
Δε ζήτησα εξήγηση ή λόγο
Σα φεύγεις, σα γυρνάς, το πώς, το που
Τον έσβησα από μέσα μου το φόβο
Πως είσαι και πως δίνεσαι αλλού
Κι εγώ εδώ, να καρτερώ
Σα ναυαγός ένα σημάδι σου να δω
Και θα στο πω κι ας με πονά
«φτάνει να έρχεσαι να ζω για μια βραδιά»!
Γέμισε απόψε η ψυχή απελπισία
Καμιά ελπίδα και τα φώτα όλα κλειστά
Είπαμε τόσα λόγια δίχως σημασία
Νιώσαμε κι όμως ήτανε χωρίς καρδιά
Γέμισα απόψε με ψευτιά κι υποκρισία
Κι έγινα ένα με εκείνα που μισώ
Όσο κι αν έψαξα δε βρήκα μια αιτία
Να συνεχίσω σαν και πρώτα ν’ αγαπώ
Είναι ο καθένας μόνο για τον εαυτό του
Είναι οι ανάγκες μας δικαιολογία τρανή
Καθένας θέλει να περνάει το δικό του
Κανείς δε θέλει να γνωρίσει, να δοθεί
Γέμισα γύρω μου φτηνές καρικατούρες
Άδεια κουφάρια με ανθρώπινη μορφή
Στην ερημιά μαθαίνω μόνη μου φιγούρες
Και θα χορεύω πάντα μόνη στη βροχή
2/1/10
