Κάποιες φορές ντύνομαι πρόχειρα παιδί
Άλλες φορές ντύνομαι έφηβη μπεμπέκα
Ενίοτε βάφομαι γυναίκα ποθητή
Και στις εννέα Μούσες γίνομαι το δέκα
Γελάω και μέσα μου τραντάζω το παιδί
Τρέχω στο δρόμο με τα νιάτα μου παρέα
Φοράω ρουζ σε μια γυναίκα αδειανή
Γεύομαι μια αιωνιότητα στιγμιαία
Σε αγκαλιάζω δίχως δόλο, πονηριά
Ατάκες λέω δίχως νόημα και ουσία
Γυναίκα-ηφαίστειο μοιάζω δίχως φωτιά
Και διαστέλλομαι σα νέα πεμπτουσία
Όλα τα είδες μέσα μου σε μια στιγμή
Κι όμως δε βρήκες το πιο άτσαλα κρυμμένο
Μια ξεδοντιάρα, γριά, μάγισσα ψυχή
Που σε κοιτά με βλέμμα δολοφονημένο.
2 σχόλια:
Καλημέρα Χαρά.Αφού αλλάζεις τόσο συχνά αλλαξιές σημαίνει οτι ζεις και ότι προσπαθεις.Συνέχισε έτσι είσαι σε καλό δρόμο νομίζω...
Καλημέρα!
Άλλο ένα φοβερό ποίημα, όπως πάντα. Να’σαι καλά! :)
Δημοσίευση σχολίου