Δυο συνωμότες

Θα σου γελώ όσο κι αν θες εσύ να κλαις
Θα σε πειράζω όταν έχεις τις κακές σου
Θα δοκιμάζω όλες σου τις αντοχές
Θα ‘μαι η πίκρα και η γλύκα στον καφέ σου

Εμείς οι δυο και η ζωή
Πώς να μας φτάσει; Είναι μικρή
Εμείς οι δυο μοναχικοί συνταξιδιώτες
Κάνε ότι θες, δε σε κοιτώ
Κλείνω τα μάτια. Παίζεις κρυφτό
Εσύ κι εγώ από παιδιά δυο συνωμότες

Θα σε κοιτώ από τις γρίλιες τις κλειστές
Θα ‘μαι η λήγουσα στους στίχους της ζωής σου
Θα γίνομαι άσπρο όταν μαύρο εσύ θα θες
Θα ‘μαι η τρέλα μες στην δήθεν λογική σου