Σου έχω κλέψει μια ανάσα σου θνητή
Κι ένα αθάνατο φιλί μέσα απ’ τα χείλη
Τ’ όνειρο που έσβησες με λέξεις στο χαρτί
Κι ένα σου δάκρυ που άφησες στ’ άσπρο μαντήλι
Με είπες μάγισσα που σ’ έσπασα στα δυο
Κι είδα το μέσα σου σαν ν’ άνοιγα βιβλίο
Σου αποκάλυψα ένα αίσθημα παλιό
Και φοβισμένος μου γελάς σα να ‘ναι αστείο
Θα ανταμώσουμε και σ’ άλλες διαδρομές
Εκεί που λόγια, σκέψεις, χρόνος περισσεύουν
Και θα σου δείξω πόσες μέσα μου ζωές
Έχω σκοτώσει μα ακόμα με γυρεύουν
4 σχόλια:
φεύγεις
σήμερα φεύγεις μακριά
απ’ τη ζεστή φωλιά μας
που χτίσαμε κλαδί κλαδί
φωλιά του έρωτά μας
φεύγεις από το πιο ψηλό
δεντρί σ’ αυτό το δάσος
και πυρκαγιά του έβαλες
και έκαψες το πάθος
φεύγεις κι αλλάζεις εποχή
πετάς σε άλλη χώρα
και φύλο φύλο μ’ έριξες
μέσα σε λίγη ώρα
έφυγες και μαράθηκαν
τα φύλα της καρδιάς μου
μαύρο κορμό μου άφησες
καμένα όνειρά μου
το δασαρχείο της ψυχής
δεν τ’ άφησα να δράσει
αυτός που δάσος παραιτεί
αυτός έχει να χάσει
ούτε δεντρά δεν έσβησα
άστα ν’ αποκαπνίσουν
τα φύλα δεν εμάζωξα
γιατί θα ξανανθίσουν
Σωκρατης Ε. Αντωνακάκης
Πάντα θα μας γυρεύουν κι αλλες ζωές
Πολύ όμορφο Χαρά
Καλη Ανάσταση σου εύχομαι
"Θα ανταμώσουμε και σ’ άλλες διαδρομές
Εκεί που λόγια, σκέψεις, χρόνος περισσεύουν
Και θα σου δείξω πόσες μέσα μου ζωές
Έχω σκοτώσει μα ακόμα με γυρεύουν"
ακόμα ένα μαγικό ποίημα.. πρέπει να τα κυκλοφορήσεις σε συλλογή!
Γειά σου ξανά Χαρά.
Πολύ όμορφα τα λόγια σου και τα συναισθήματα σου .
Θα έρχομαι συχνά να τα διαβάζω .
Δημοσίευση σχολίου