Γιατί η ζωή είναι ατελείωτη και μπορεί κανείς να ξαναρχίσει και δυό φορές - να ξαναρχίζει κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή... (Τ.Λ.)
Σάββατο 11 Απριλίου 2009
Δεν είμαστε μαζί
Δεν είμαστε μαζί - ναι - έχεις δίκιο
Κι εχθές μονάχη πέρασα καλά
Και πάλι ένα μηδέν εις το πηλίκο
Μου χάρισες διαιρώντας τα κενά
Τα θέλω σου κι οι ανάγκες σου στηρίξαν
Την πρόφαση που βρήκες ν' αρνηθείς
Αυτά που είχα για 'σένα και με πνίξαν
Μη βρίσκοντας άλλη έξοδο φυγής
Λυπάμαι που το λέω μα όπως είπες
Δεν είμαστε! Δεν ήμασταν μαζί!
Δε θα μας βρουν μαζί χαρές και λύπες
Η διαδρομή μας ήταν κοντινή
Κι όμως θα ορκιζόμουνα πως ήσουν
Στο πλάι μου πολύ πριν να με βρεις
Τα λόγια μου ξέρω δε θα σε πείσουν
Και τρεις φορές ξανά θα μ' αρνηθείς!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
5 σχόλια:
Ξερεις ποιο ειναι το τραγικό Χαρά;
Να ειναι μακρινή η διαδρομή
Πολυ μακρινή
Και μετα ξαφνικά να σπάνε οι ράγες...
Πολύ ωραίο το ποίημα σου Χαρά μου. Μπράβο
Να περάσεις όμορφα!
Καλό Πάσχα!
Καλημέρα Χαρούλα.Καλή Μ.Εβδομάδα και καλή Ανάσταση να έχουμε.
Να πας μπροστά γιατί είσαι δυνατή και της μοναξιάς την παρέα δεν την φοβάσαι πια...Την έχεις συνηθίσει.
Προσθέτωντας εσένα και αυτήν προκύπτει το σπάνιο του χαρακτήρα σου
Χαρά μου όπως είπε και κάποιος πρόσφατα "όσοι έμειναν στο παρελθόν, έμειναν εκεί για κάποιο λόγο"
φιλιά
Δημοσίευση σχολίου