Τετάρτη 27 Μαΐου 2009

Kemet



Σε γλώσσα άγνωστη, Αραβική μιλώ
Δώρα του Νείλου και πνοές απ’ αργιλίκι
Ana bahibbak τραγουδώ μ’ ένα σκοπό
Βαρύ και σέρτικο που σέρνω απ’ τη Φοινίκη

Με ιδεογράμματα σκαλίζω τις στιγμές
Να στις χαρίσω μη τυχόν και με ξεχάσεις
Είναι στα σπάργανα πολλές ανατροπές
Στη Μαύρη μου έρημο σαν όαση θα λάμψεις

Σαν τη Σαλώμη σου χαρίζω ένα χορό
Και σ’ ένα λίκνισμά απάνω σ’ υπνωτίζω
Κουνώ τα χέρια σα να ψάχνω να σε βρω
Με τους γοφούς μου κύκλους πόθου ζωγραφίζω

Είσαι στο πλάι μου και γίνομαι παιδί
Ξυπόλητο αλάνι τρέχω μες στο El Khalili
Σα Νεφερτίτη θα χαθώ κάποιο πρωί
Κι από Θεά θα γίνω μια πληγή στα χείλη

Kemet (= μαύρο χρώμα και αρχαίο όνομα της Αιγύπτου)
Ana bahibbak = Σ’ αγαπώ ( από γυναίκα σε άντρα )

Κυριακή 24 Μαΐου 2009

Κόκκινα γράμματα



Αμετανόητα στιχάκια να μου γράφω
Κόκκινα γράμματα επάνω στο χαρτί
Εξιλεώνομαι και έτσι παραγράφω
Όλα τα λάθη μου, τις τύψεις, τα γιατί

Αναμοχλεύω τα ενθύμια του χρόνου
Παίρνω ανάσες κυνηγώντας τη βροχή
Γίνομαι ηγέτης της ψυχής μου και στου θρόνου –
Που αδρά μου χάρισα – με στέφω νικητή

Εκκολαπτόμενη η ιδέα πως με γνωρίζω
Αναρριχάται σαν αγιόκλημα απ’ τη γη
Όλους τους φόβους μου στη μέση τους χωρίζω
Και το μισό μου έτσι φαίνεται πολύ

Ξεψυχισμένες οι αγάπες μου και κλέβω
Κάποια απ’ τα όνειρα που έκανα παιδί
Κόκκινα γράμματα επάνω μου σμιλεύω
Παίρνω μαχαίρι.Γράφω στο σώμα.Κλαίω με φωνή

Τετάρτη 20 Μαΐου 2009

Απρόσωπη ηρεμία


Αστράφτει μέσα σου βροντάει η απουσία
Πέφτουνε κούφιες χαρές-λύπες στην ψυχή
Αυτή στο πρόσωπο η απρόσωπη ηρεμία
Πάνω σου φαίνεται σα να ‘ναι δανεική

Αλλάζεις χρώματα. Βάφεις την κάθε σκέψη
Στο μαύρο πάνω όμως, όλα βγαίνουν γκρι
Παλεύει μέσα σου εν’ αγρίμι να μερέψει
Τη μέρα αφέντρα του. Το βράδυ η τροφή

Κόβεις το είναι σου φέτες και το μοιράζεις
Μήπως και θρέψεις την ανάγκη τη λειψή
Μα όσα δεν έζησες κι όσα θα τα εικάζεις
Μπροστά στην πόρτα σου χτίζουν μια φυλακή

Κάποιοι σταυρώνονται απ’ τις επιλογές τους
Κάποιοι σταυρώνονται εσκεμμένα φθισικά
Κάποιοι σταυρώνονται από φόβους κι εμμονές τους
Εσύ, σταυρώθηκες πριν βγεις απ’ την κοιλιά

Μάθε ν’ αφήνεσαι και μη μετράς τις λέξεις
Τα χρόνια έρχονται και φεύγουν στη στιγμή
Και στα «στημένα» τα παιχνίδια για να παίξεις
Θέλει κορίτσι μου να ‘χεις προπονηθεί


Αφιερωμενο σε μια φιλη που αγαπαω πολυ!
Ετσι σε βλεπω εγω ματια μου....

Τρίτη 12 Μαΐου 2009

Με τη σιωπή σου



Πάρε με αγκαλιά για καλημέρα
Άσε τη σιωπή, όλα να τα πει
Λόγια σαν καρφιά σταυρώνουν τη μέρα
Σα λείπεις, ποιος θα τα πει;

Ρ.
Μέσα από στιγμές φτιάχνω ζωή μήπως και ζήσω
Μέσα σε στιγμές, όταν δε θέλω να σ’ αφήσω είναι
Ότι με κρατά και λέω πως θα συνεχίσω
Μπορώ, με τη σιωπή σου πια να ζω


Πέταξα το χθες ψηλά στον αέρα
Μια στιγμή αρκεί, μόνος στη σιωπή
Χάνεσαι κι εσύ, μέρα τη μέρα
Κι αν ήρθες, ζεις πάντα εκεί


Μουσικη : Κωνσταντινος Βακιρτζης