Σάββατο 26 Οκτωβρίου 2013

Σαν παιδί



 
Παιδί θυμάμαι κυνηγούσα μιαν ελπίδα
Είχα πιαστεί απ' ένα όνειρο μικρό
Να νιώσει, λέει, η ψυχή όλα όσα είδα
Να ζήσω άπληστα και λάθος και σωστό

Έτσι μεγάλωσα και έτσι μεγαλώνω
Δεν υπολόγισα ποτέ μου τα "μετά"
Τα λάθη μου, όλα με δάκρυα τα μπαλώνω
Ποτέ δεν ένιωσα πως ήταν αρκετά

Ποιο το σωστό και ποιο το λάθος, να τα ζήσω;
Ποιος να το κρίνει που να νιώθει αρκετός;
Ποτέ δεν μπόρεσα το μέσα μου να πείσω
Πως ο Παράδεισος είναι πραγματικός

Δε μετανιώνω, έτσι είμ΄ εγώ φτιαγμένη
Σώμα από σάρκα, πάθος, αίμα και ψυχή
Και η ανάγκη μου ποτέ της δεν πεθαίνει
Αυτή θεριεύει, κι εγω νιώθω σαν παιδί

Παρασκευή 18 Οκτωβρίου 2013

Γκρίζο


Ξημέρωσαν μέσα μου χιλιάδες νυχτέρια
Δεν πήρα παράσημο. Δεν μπήκα στ' αστέρια
Ξεψύχησαν μέσα μου χιλιάδες πιστεύω
Δεν κέρδισα τίποτα. Ακόμα γυρεύω

Δεν έμεινα άσπιλη. Γεννήθηκα βρώμα
Το μαύρο απαρνήθηκα γυρεύοντας χρώμα
Το μπλε με αρνήθηκε, το πράσινο ίσως
Το κίτρινο ζώστηκα μα λιώνω στο μίσος

Το κόκκινο μ 'έπνιξε. Το μωβ δε με πήγε
Το άσπρο με έβρισε μονάχα που μ' είδε
Και έτσι χρεώθηκα να ζω με το γκρίζο
Το μαύρο και τ' άσπρο μου, σαν ένα να ορίζω

Λυπάμαι που σου 'τυχα στον δρόμο σου πάνω
Εγώ μες στο γκρίζο μου τον ήλιο δεν φτάνω
Σου άφησα φεύγοντας μες στ' άσπρο τασάκι
Κλειδιά κι όσα ένιωσα σ' ένα άδειο χαρτάκι

Πέμπτη 17 Οκτωβρίου 2013

Στα δύο... στα χίλια...



Δεν έσπασα στα δύο μα στα χίλια
Φιλώντας με στα μάτια και στα χείλια
Μου έμεινε η πίκρα κι ένα αντίο
Να κρέμονται αντί για εμάς τους δύο

Δεν έκλεισα τα μάτια, μα δεν βλέπω
Τα λάθη σου κι όλα στα επιτρέπω
Επάνω μου πάτησες σαν σφραγίδα
Το στίγμα σου στο μέσα μου πυξίδα

Σε στόλισα γαμπρό μια μαύρη μέρα
Με στόλισες με πίκρες και μια σφαίρα
Στον κρόταφο πατάω την σκανδάλη
Την γλίτωσα με μια κενή και πάλι

Δεν έτρεξα με γκάζια, μα στην μέση
Με έκοψε το δάκρυ σου πριν πέσει
Με κρότο στην αγέννητή μου ουσία
Και έθρεψε μια στείρα επιθυμία

17/10/2013