Ξημέρωσαν μέσα μου χιλιάδες νυχτέρια
Δεν πήρα παράσημο. Δεν μπήκα στ' αστέρια
Ξεψύχησαν μέσα μου χιλιάδες πιστεύω
Δεν κέρδισα τίποτα. Ακόμα γυρεύω
Δεν έμεινα άσπιλη. Γεννήθηκα βρώμα
Το μαύρο απαρνήθηκα γυρεύοντας χρώμα
Το μπλε με αρνήθηκε, το πράσινο ίσως
Το κίτρινο ζώστηκα μα λιώνω στο μίσος
Το κόκκινο μ 'έπνιξε. Το μωβ δε με πήγε
Το άσπρο με έβρισε μονάχα που μ' είδε
Και έτσι χρεώθηκα να ζω με το γκρίζο
Το μαύρο και τ' άσπρο μου, σαν ένα να ορίζω
Λυπάμαι που σου 'τυχα στον δρόμο σου πάνω
Εγώ μες στο γκρίζο μου τον ήλιο δεν φτάνω
Σου άφησα φεύγοντας μες στ' άσπρο τασάκι
Κλειδιά κι όσα ένιωσα σ' ένα άδειο χαρτάκι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου