Δευτέρα 25 Ιουνίου 2007

Μια καλημέρα



Μια καλημέρα μόνο έμεινε να πούμε
Δύο κουβέντες τυπικές μα και ψυχρές
Πόσο δε σου ‘λειψα τα λόγια σου αντηχούνε
Κι όμως στ’ αλήθεια πως με νοιάζεσαι μου λες

Μια καλημέρα μόνο μένει για να πούμε
Από υποχρέωση θαρρώ πως μου μιλάς
Οι λέξεις μέσα μου αρνούνται πια να βγούνε
Αφού το ξέρουνε καλά. Δε μ’ αγαπάς!

Μια καλημέρα ίσως κι αύριο να πούμε
Αν διαπιστώσεις πως δε θα ‘ναι επισφαλής
Αγάπης λόγια στο κενό μας θα χαθούνε
Κι όσα δε σου ‘πα, θάβω μέσα μου ευθύς.

Μια καλημέρα θα σου πω και θα μου πεις
Ίδια μ’ αντίο που μου φάνηκε εξ’ αρχής…

Παρασκευή 22 Ιουνίου 2007

Αποδείξεις



Πώς να σου δείξω την αγάπη
Όταν δε θέλεις να τη δεις;
Πώς να σε φτάσω ως την άκρη
Αφού δε με ακολουθείς;

Είναι η αγάπη ένα ρίσκο
Μπλόφα που παίζεται με δυο
Δύο σε χάνω, μια σε βρίσκω
Σ’ ένα ατέλειωτο κρυφτό

Μα, δες με πόσο σ’ αγαπώ!

Κράτα το χέρι μου να νιώσεις
Τις αποδείξεις που ζητάς
Στις υποψίες αν ενδώσεις
Σημαίνει πως δε μ’ αγαπάς

Βγάλε απ’ τα μάτια το μαντήλι
Που σου φορά ο εγωισμός
Κι εμπρός στης πίστης το καντήλι
Θα δεις πως φαίνομαι αλλιώς

Θα στο φωνάξει κι ο Θεός!

Αγάπη παρεξηγημένη
Μας ένωσε απ’ την αρχή
Πάντα με έβλεπες σαν ξένη
Που να σ’ εμπαίξει προσπαθεί

Πέμπτη 21 Ιουνίου 2007

Ήταν για τόσο




Σα να ‘ναι ψέματα το νιώθω στην ψυχή μου
Πώς να πιστέψω ότι πια δε μ’ αγαπάς;
Για ‘μένα ήσουν το καλύτερο χαρτί μου
Κι εσύ λες «πάσο» κι έτσι απλά με προσπερνάς

Ήσουν ανάσταση και φως
Άντρας, πατέρας κι αδερφός
Όλα για ‘μενα
Λουλούδι αλεξανδρινό
Καθρέφτης μου, να με κοιτώ
Μέσα από ‘σένα

Πως είναι ψέματα το θέλω να με πείσω
Κι αύριο πάλι θα ‘μαστε όπως παλιά
Μα ξέρω σα συναντηθούμε θ’ αντικρύσω
Ένα άδειο βλέμμα που ψυχρά θα με κοιτά

Ήσουν για ‘μενα προσευχή
Η μόνη που ‘χε εισακουστεί
Για να τη νιώσω
Μα τ’ όνειρα λίγο κρατούν
Φεύγοντας, δε σε χαιρετούν
Ήταν για τόσο…

Το παραμύθι




Κι έτσι τελειώνει η ιστορία μας απόψε
Σαν παραμύθι που το φτάσαμε στο τέλος
Εσύ ένα τίτλο από την καρδιά σου δώσε
Κι εγώ με δάκρυα θα γράψω νέο σκέλος

Αχ παραμύθι μου, ας ήταν να γυρίσεις
Κάθε κεφάλαιο να ζήσω απ’ την αρχή
Κι αν το μπορείς απ’ το μηδέν να μ’ αγαπήσεις
Τότε, επίλογο θα γράψουμε μαζί

Κι έτσι όπως κλείνει η τελευταία μας σελίδα
Θα τη σφραγίσω μ’ ένα δάκρυ παγωμένο
Και που δε βρήκαμε ποτέ μας κεφαλίδα
Ήτανε μάλλον της ζωής μας πεπρωμένο

Αχ ιστορία μου, γλυκιά – δυστυχισμένη
Πόσο θα το ‘θελα στον ύπνο σου να ‘ρθω
Να κλέψω κάθε τι κακό που επιμένει
Αυτό το τέλος μας να κανει οριστικό

Τετάρτη 20 Ιουνίου 2007

Μην αργείς



Αγάπησε με μια φορά χωρίς τα πρέπει
Αγάπησε με δίχως όρια και φραγμούς
Φτιάξε μια αγάπη που όλα να τα επιτρέπει
Σαν τελωνείο που δεν έχει πια δασμούς

Έχω πληρώσει της αφέλειας μου τα λάθη
Έχω πονέσει από ‘σένα πιο πολύ
Κι όλο προσμένω την αγάπη σου για να ‘ρθει
Αυτήν που ξέρω πως μου αξίζει και μου αρκεί

Να εμπιστευθείς θέλω για μια φορά εμένα
Να εμπιστευθείς όσα τα μάτια μου θα πουν
Δεν είχα ‘γω με σένα μυστικά κρυμμένα
Αφού η καρδιά προστάζει κατά το δοκούν

Σου ‘χω φυλάξει μια αγάπη ονειρεμένη
Και θα προσμένω τη στιγμή που θα φανείς
Μα μην αργείς γιατί η συνήθεια επιμένει
Στη μοναξιά με προξενεύει αν δε ‘ρθεις.

Πέμπτη 14 Ιουνίου 2007

Έτυχε μάτια μου



Μέσα στα μάτια σου ξανά δε θα βουτήξω
Μέσα στο πάθος σου ξανά δε θα πλυθώ
Κι αυτό το θέλω μου, μου έμελλε να πνίξω
Πάνω που άνοιξα φτερά για ν' αφεθώ

Έτυχε μάτια μου αργά να σε γνωρίσω
Έτυχε αγόρι μου αργά για να με βρεις
Και τι δε θα 'δινα τον χρόνο να γυρίσω
Μόνο για 'μενα να υπάρχεις και να ζεις

Μέσα στα χέρια σου ξανά δε θα λιμνάσω
Μέσα στα λόγια σου ξανά δε θα δοθώ
Αυτή η παρτίδα παίχτηκε για να τη χάσω
Σ' αυτό το σάλτο, μου 'λαχε να σκοτωθώ

Έτυχε μάτια μου να δώσουμε τα χέρια
Και σα δυο ξένοι να βρεθούμε στη ζωή
Έτυχε μάτια μου στα πιο τρελά νυχτέρια
Ν' ανταμωθούμε πριν να πέσουμε στη γη

Έτυχε μάτια μου να σ' έχω ερωτευθεί...

Τρίτη 12 Ιουνίου 2007

Ειν’ άδικο



Ειν’ άδικο να μου χρεώνεις
Τις σκέψεις σου να εξιλεώνεις
Με όσα πλάθει το μυαλό
Τα λάθη σου να δικαιώνεις
Κι εμένα να καταρρακώνεις
Που θέλω απλά να σ’ αγαπώ

Έλα καρδιά μου, κάτσε πλάι
Κι ας τ’ όνειρό μας να μας πάει
Σε κρουαζιέρα μαγική
Οι ζήλειες φέρνουνε μαράζι
Κι ο εγωισμός μόνο διχάζει
Άστα να πάνε στην ευχή

Είν’ άδικο να προσποιείσαι
Και πάντα να δικαιολογείσαι
Πως η συνήθεια σε τραβά
Τα μάτια σου στο ψέμα κλείσε
Τα μάγια της φοβίας σβήσε
Και θα με δεις πραγματικά

Δευτέρα 11 Ιουνίου 2007

Τώρα πια



Τώρα που ξέρω πια πως είναι αν σε χάσω
Ξέρω καλύτερα από πριν να σ’ αγαπώ
Τώρα που ένιωσα το τίποτα, πάω πάσο
Κι ανασυντάσσω τη ζωή μας στο λεπτό

Σε μια στιγμή, σ’ έχασα μέσα απ’ τη ζωή μου
Κι ας μην το πίστευα πως θα ‘ταν δυνατό
Τώρα κατάλαβα πως γίνεται ψυχή μου
Από τον πόνο μου ν’ αγγίξω τον Θεό

Τώρα που έζησα το τέλος μας μοιραία
Κάθε μας μέρα τη βαφτίζω νέα αρχή
Συγχώρεσέ το μου που ήμουνα ακραία
Όταν σου δήλωνα το τώρα πως μου αρκεί!

και μια ζωη κοντα σου δεν ειναι αρκετη

Τρίτη 5 Ιουνίου 2007

Όσα δεν έγιναν




Πώς να πιστέψω όλ’ αυτά που μου δηλώνεις;
Όταν τα λόγια σου με πράξεις, τα πιστώνεις;
Στο μιλητό, πάντοτε ήσουν κορυφαίος
Όμως ο λόγος σου σα πράξη, αμελητέος

Ρίχνεις ευθύνες στο κακό το ριζικό σου
Στις συγκυρίες και στ’ αδύναμο εγώ σου
Ρίχνεις τα δίχτυα σου να δεις αν θα τσιμπήσω
Και με γυρνάς όλο στο χθες, γρίφους να λύσω

Πώς να στο πω, να καταλάβεις βρε ψυχή μου
Πως είσαι πάντα ένα κομμάτι απ’ την ζωή μου
Όσο σ’ αγάπησα, ξανά δε θ’ αγαπήσω
Μα η καρδιά βλέπει μπροστά και όχι πίσω

Μη με μπερδεύεις με όσα θα ‘θελες να γίνουν
Όσα δεν έγιναν, στο παρελθόν ας μείνουν
Τα χρόνια τρέχουνε κι εγώ θέλω να ζήσω
Έχω καρδιά κι έχω ψυχή να συνεχίσω