Σάββατο 30 Οκτωβρίου 2010

Εδώ


Εδώ σταμάτησε ο χρόνος να κυλά
Κι απ’ τα πολλά μείνανε λίγα και σαθρά
Εδώ η νύχτα πέφτει εκκωφαντική
Και ξημερώνει δίχως να ‘ρχεται η αυγή

Εδώ γονάτισαν αξίες και ηθικές
Κι από το χθες μας έμειναν οι ενοχές
Εδώ στο γκρίζο, στο θολό, στη μοναξιά
Για μια ματιά, χρίζουμε όσια τα φθηνά

Εδώ μεγάλωσα και θα πεθάνω εδώ
Μ’ έναν σκοπό ν’ αγιάζει κάθε τι κακό
Εδώ που ήρθαμε όλοι ίδιοι και γυμνοί
Στη φυλακή ή στη σφαγή, ίδιοι αμνοί

Εδώ που λίγοι καθορίζουν τα πολλά
Κι η αδικία τους αμείβεται αδρά
Εδώ πατρίδα μου μόνοι εσύ κι εγώ
Μας ξεπουλήσαν άλλη μία στον εχθρό.


Κυριακή 17 Οκτωβρίου 2010

Θάνατος μικρός


Σε ανησύχησα και είναι τρεις το βράδυ
Όχι, καλά δεν είμαι, τι να πρωτοπώ;
Η νύχτα μ’ άφησε ένα βαθύ σημάδι
Και υπομένω έναν θάνατο αργό

Δεν οδηγώ, στην άκρη έχω σταματήσει
Μη μου φοβάσαι, δε θα πάθω άλλο κακό
Όχι δεν έχω πιεί κι όμως έχω μεθύσει
Απ’ το φαρμάκι που με κέρασα να πιω

Πες με περίεργη, λάθος, αρρωστημένη
Κι ίσως αλήθεια να μην ξέρω ν’ αγαπώ
Μακάρι να ‘μουν λογική και μετρημένη
Μακάρι να ‘ξερα για μενανε να ζω

Θα ‘θελα να ‘σουνα εδώ να σ’ αγκαλιάσω
Και να πνιγώ μες στης ψυχής μου το κενό
Πως τα κατάφερα έτσι να με δικάσω
Και το ποτήρι αυτό γουλιά-γουλιά να πιω;

( Συνομιλώντας δύο φίλες )

Μουσική - Ενορχήστρωση - Ερμηνεία : Γιάννης Παπαγιαννόπουλος

«Ένα ψάρι κι ένα πουλί μπορούν να ερωτευτούν, αλλά πού θα χτίσουν τη φωλιά τους 
17/10/10



Κυριακή 3 Οκτωβρίου 2010

Του έρωτα...



Κάνεις τα δύσκολα απλά
Κάνεις τα λίγα πιο πολλά
Δίνεις στο γκρίζο μια σπρωξιά
Γίνεσαι φως και μέρα

Παίρνεις του έρωτα μορφή
Πάθος και φλόγα στην ψυχή
Είσαι απύθμενη πηγή
Φτερούγα στον αέρα

Τρέχω ξοπίσω σου κι εγώ
Μη ξέροντας τι να σου πω
Δίπλα σου σα παιδί μικρό
Μαθαίνω να μετράω

Τόσα τα λάθη τα σωστά
Μια λογική και μια η καρδιά
Χορεύουνε αντικριστά
Κι εγώ παραπατάω

Ήτανε να 'ρθεις, να τρυπώσεις στη ζωή μου
Ήτανε να 'ρθω στο κατώφλι σου κι εγώ
Ήταν μοιραίο να διαβάσεις την ψυχή μου
Ήταν γραφτό που δε μου άνοιξες να μπω