Πέμπτη 21 Ιουνίου 2007

Ήταν για τόσο




Σα να ‘ναι ψέματα το νιώθω στην ψυχή μου
Πώς να πιστέψω ότι πια δε μ’ αγαπάς;
Για ‘μένα ήσουν το καλύτερο χαρτί μου
Κι εσύ λες «πάσο» κι έτσι απλά με προσπερνάς

Ήσουν ανάσταση και φως
Άντρας, πατέρας κι αδερφός
Όλα για ‘μενα
Λουλούδι αλεξανδρινό
Καθρέφτης μου, να με κοιτώ
Μέσα από ‘σένα

Πως είναι ψέματα το θέλω να με πείσω
Κι αύριο πάλι θα ‘μαστε όπως παλιά
Μα ξέρω σα συναντηθούμε θ’ αντικρύσω
Ένα άδειο βλέμμα που ψυχρά θα με κοιτά

Ήσουν για ‘μενα προσευχή
Η μόνη που ‘χε εισακουστεί
Για να τη νιώσω
Μα τ’ όνειρα λίγο κρατούν
Φεύγοντας, δε σε χαιρετούν
Ήταν για τόσο…

2 σχόλια:

hliaxtida είπε...

ήταν για τοσο μονο...

Ισως για να το θυμομαστε περισσοτερο..
Φιλια

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Στα ψέματα δε χτίζεις μια ζωή μονάχα ο πόνος γνωρίζει από θεμέλια παίρνει κλείνει στα σπλάχνα έναν ολόκληρο ουρανό κι ότι αφήνει ένα μικρό είναι κουρελάκι, ότι απέμεινε και λέει ζήσε.
Τούτη είναι η αλήθεια που πρέπει πάνω της να χτίσεις.
Μα τούτο θαρρώ το γνωρίζεις καλά..