Δευτέρα 25 Ιουνίου 2007

Μια καλημέρα



Μια καλημέρα μόνο έμεινε να πούμε
Δύο κουβέντες τυπικές μα και ψυχρές
Πόσο δε σου ‘λειψα τα λόγια σου αντηχούνε
Κι όμως στ’ αλήθεια πως με νοιάζεσαι μου λες

Μια καλημέρα μόνο μένει για να πούμε
Από υποχρέωση θαρρώ πως μου μιλάς
Οι λέξεις μέσα μου αρνούνται πια να βγούνε
Αφού το ξέρουνε καλά. Δε μ’ αγαπάς!

Μια καλημέρα ίσως κι αύριο να πούμε
Αν διαπιστώσεις πως δε θα ‘ναι επισφαλής
Αγάπης λόγια στο κενό μας θα χαθούνε
Κι όσα δε σου ‘πα, θάβω μέσα μου ευθύς.

Μια καλημέρα θα σου πω και θα μου πεις
Ίδια μ’ αντίο που μου φάνηκε εξ’ αρχής…

5 σχόλια:

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Φοβούμαι πολύ πως τούτη η καλημέρα θα πονέσει και κάθε της φορά θα υψώνει το μαχαίρι και θα το κατεβάζει στο στήθος, στο μέρος της καρδιάς.
Μη θάβεις τις λέξεις, στοιχειώνουν και λειτουργούν το ίδιο.
Γράφε τες κι άφηνες τες μία μία στον άνεμο να ταξιδέψουν.
Κλείσε μόνο, όσο κι αν δύσκολο είναι το βιβλίο τούτο κι άνοιξε με πρώτη τη λέξη ΖΩ βιβλίο δεύτερο και ζήσε μακριά.

Συγχώρεσέ μου τούτη τη γραφή..

Ανώνυμος είπε...

Χαρά μου...

Μια καλημέρα μόνο μένει για να πούμε
Από υποχρέωση θαρρώ πως μου μιλάς
Οι λέξεις μέσα μου αρνούνται πια να βγούνε
Αφού το ξέρουνε καλά. Δε μ’ αγαπάς!

... μερικές φορές...έτσι είναι...

hliaxtida είπε...

Πολυ ομορφο ...

Ευτυχία είπε...

αααα...δε θα τα παμε καλα κοπελια....
κανενα β διαλογης δε θα γραψεις???
αμαν!
εχω τη ζεστη,εχω κι εσενα!

''Μια καλημέρα θα σου πω και θα μου πεις
Ίδια μ’ αντίο που μου φάνηκε εξ’ αρχής…'''

'ντεξει. τα 'πες. ολα.

σε φιλώ! μου λειψες!

Ανώνυμος είπε...

Αν και μελαγχολική λίγο, όμορφη η καλημέρα σου Χαρά μου.
Καλημέρα κι από μένα.