Γιατί η ζωή είναι ατελείωτη και μπορεί κανείς να ξαναρχίσει και δυό φορές - να ξαναρχίζει κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή... (Τ.Λ.)
Πέμπτη 17 Οκτωβρίου 2013
Στα δύο... στα χίλια...
Δεν έσπασα στα δύο μα στα χίλια
Φιλώντας με στα μάτια και στα χείλια
Μου έμεινε η πίκρα κι ένα αντίο
Να κρέμονται αντί για εμάς τους δύο
Δεν έκλεισα τα μάτια, μα δεν βλέπω
Τα λάθη σου κι όλα στα επιτρέπω
Επάνω μου πάτησες σαν σφραγίδα
Το στίγμα σου στο μέσα μου πυξίδα
Σε στόλισα γαμπρό μια μαύρη μέρα
Με στόλισες με πίκρες και μια σφαίρα
Στον κρόταφο πατάω την σκανδάλη
Την γλίτωσα με μια κενή και πάλι
Δεν έτρεξα με γκάζια, μα στην μέση
Με έκοψε το δάκρυ σου πριν πέσει
Με κρότο στην αγέννητή μου ουσία
Και έθρεψε μια στείρα επιθυμία
17/10/2013
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου