Ζεστός ακόμα ο καφές σου στο φλιτζάνι
Και στο τασάκι μπερδεμένο το χαρμάνι
Όπως οι μέρες μας, οι νύχτες κι η ζωή μας
Κι αυτό τ’ αντίο που μετράει τη δύναμή μας
Ζεστή ακόμα η μεριά σου στο κρεβάτι
Μες στα σκεπάσματα έμεινε κι από κάτι
Κάτι από ‘σένα σα στο πλάι μου γυρνούσες
Κάτι από ‘μενα στα τυφλά σα μ’ οδηγούσες
Πέρασες κι έφυγες λες κι έκανες μια στάση
Τρέχει και σήμερα η ψυχή μου να προφτάσει
Αυτό το κίτρινο, παλιό λεωφορείο
Που δεν τερμάτισε ποτέ σε ένα αντίο
Θα ‘ρθεις ξανά το ξέρω μ’ αδειανό το βλέμμα
Θα πεις πως έφταιξα και έκλεισε το θέμα
Θα μ’ αγκαλιάσεις λέγοντας κάποιο αστείο
Και θα βρεθώ μες στο παλιό λεωφορείο
Δεσμευμενο προς μελοποιηση
