Γι’ αλλού κινήσαμε

Γι αλλού ξεκίνησα θυμάμαι σαν παιδί

Άλλα ζητούσα κι όμως άλλα μ’ έχουν βρει

Καμία ρότα εγώ δε χάραξα ζωής

Σπασμένη πάντα η πυξίδα, τι να πεις;

Άλλα ονειρεύτηκα και μου ‘ταζα μικρή

Τίποτα όμως απ’ αυτά δεν έχει βγει

Κανένα μου όνειρο δεν έζησε αρκετά

Όλα τελειώνανε πριν φτάσουν στα μισά

Γι’ αλλού θυμάμαι ότι κίνησες κι εσύ

Κι έτυχε η μοίρα μας κάπου να ενωθεί

Με μαύρα σύννεφα κι αντάρες στ’ ανοιχτά

Πες μου πως πίστεψες θα φτάναμε μακριά;




Μουσική / Ενορχήστρωση / Ερμηνεία : Αποστόλης Κεμετζής

Θα βγω...

Θα βγω απόψε και θα χορέψω στα συντρίμμια μου επάνω

Θα πιω φαρμάκι, το παρελθόν μου να μεθύσω και να γιάνω

Θα πάω κόντρα σ’ αυτήν την μαύρη καταχνιά που έχει πέσει

Μπροστά στον Χάρο θα βάλω κάτι σ’ αμανέ, θα σπάσω μέση

Θα βγω απόψε και το φεγγάρι θα ξεκρεμάσω στα κρυφά

Να μη με δούνε ξανά τα μάτια που τρεμοπαίζουνε υγρά

Μαύρο σκοτάδι παντού ν’ απλώσει, με την μορφή μου να ενωθεί

Να γίνω ένα μ’ αυτό το σύμπαν που ως τώρα δε μου ‘χει δοθεί

Θα βγω στην νύχτα και θα φορώ το μαυροκόκκινο φουστάνι

Και τον λαιμό μου θα κοσμούν λόγια ξυπόλητα απ’ το Καπάνι

Θα μπερδευτώ μες στις οσμές των παρανόμων που ζουν λαθραία

Σ’ ένα ταγκό θα αφεθώ και θα στροφάρω, χωρίς παρέα

Θα βγω σου λέω και δε με κρατάς άλλο με κλάματα ενοχής

Κι εκείνο το αντίο που μου χρωστάς λέω να πατήσω καταγής

Θα πω τραγούδι για όσους πονέσαν κι ακούνε μέσα απ’ την καρδιά

Θα προκαλέσω το ριζικό μου κι ας με πονέσει κι αυτό διπλά




Γραμμένο κι αφιερωμένο στον εαυτό μου πριν χρόνια.... που να 'ξερα τότε....