Λίγο πριν την μπόρα

Πόσο μ’ αρέσει όταν πρόκειται να βρέξει
Ντύνομαι πρόχειρα και βγαίνω στη αυλή
Κοιτάω ψηλά, στα σύννεφα πιάνω μια θέση
Και ανασαίνω τα αρώματα απ’ την γη

Είναι αυτή η ηρεμία πριν την μπόρα
Που ξεσηκώνει κάθε αίσθηση κρυφή
Κυλάει στις φλέβες κι αναμένει για την ώρα
Που μες τα μάτια σαν το δάκρυ θ’ αφεθεί

Είναι η σιωπή που μουρμουρίζει χίλιες λέξεις
Σα μοιρολόι το νιώθω γύρω ν’ αντηχεί
Και μες στα χρώματα που φτιάχνουν οι αντιθέσεις
Πως κάθε οντότητα, μου φαίνεται μικρή

Είναι εκείνες οι στιγμές πριν απ’ την μπόρα
Κάπου ανάμεσα στ’ αντίο και πουθενά
Που περιμένω τις σταγόνες της σα δώρα
Να μου ξεπλύνουν κάθε δάκρυ που κυλά.