Παλιάτσος

Φοράς τη μάσκα σου και γίνεσαι παλιάτσος
Ένας θλιμμένος και πονόψυχος Θεός
Βγαίνει απ’ τις λέξεις σου ο πόνος σου ο φάλτσος
Και προσποιείσαι πως δε γίνεται αλλιώς

Ντύνεσαι πόνους δανεικούς για να μας πείσεις
Κι ένα καθρέφτη μπρος στα μάτια σου φοράς
Κι έτσι οποιονδήποτε στο δρόμο αντικρίσεις
Σα σε κοιτά, νομίζει πως τον συμπονάς

Εσύ ότι πεις και ότι κάνεις είναι πρέπων
Και όλα τ’ άλλα τ’ ακυρώνεις στη στιγμή
Απλά αψηφείς κάθε στοιχείο των παραμέτρων
Που αποδεικνύει, πόσο είσαι εγωιστής

Παντού κορδώνεσαι πως είσαι εσύ ο άντρας
Ο ατσαλάκωτος και γνήσιος μεθ’ υμών
Μα μοιάζεις τόσο με τα «Νέα της Αλεξάνδρας»
Ένας τυχάρπαστος παλιάτσος των λυγμών.