Δε σε θυμάμαι τώρα πλέον, τι να πω;
Σ’ έχω διαγράψει απ’ της θύμησης τις ράγες
Κάποτε ζούσα με τα όνειρα σκοπό
Τώρα με ζώνουν, μαύρες σκέψεις αδηφάγες
Σ’ έχω διαγράψει από σώμα και μυαλό
Κι αυτό το τρένο της καρδιάς μου δεν το βρήκες
Όσο κι αν άφηνα τον δρόμο ανοιχτό
Εσύ, στα λάθος τα βαγόνια όλα μπήκες
Απ’ το κορμί, έσβησα χάδια και φιλιά
Κι από το νου, τις υποσχέσεις και τα λόγια
Έμπηξα μέσα, ως το κόκαλο βαθειά
Της λησμονιάς μου το μαχαίρι με τα δόντια
Δεν έχω αισθήματα μέσα μου τώρα πια
Κι όταν κοιμάμαι βλέπω μόνο εφιάλτες
Την προτιμώ όμως την τόση μοναξιά
Την προτιμώ απ’ το να ζω με αυταπάτες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου