Παρασκευή 11 Απριλίου 2008

Ένα ψέμα


Τώρα απλά μου λες
Θα φύγω, δε βαστάω
Κι όλες μας τις στιγμές
Στα πόδια σου πετάω

Είναι μικρή η ζωή
Και θέλεις να τη ζήσεις
Ήμουν για σένα αρχή
Και τέλος που θα σβήσεις

Ρ.
Κι έφτασε αγάπη μου η στιγμή
Τώρα πια δε θα ‘μαστε μαζί
Και στου χωρισμού μας το φιλί
Ζητώ ένα ψέμα

Πόσο – Θεέ μου – πόσο σ’ αγαπώ
Θα ‘ξερες αν έμενες εδώ
Τώρα πια θα πρέπει ν’ αρνηθώ
Εγώ… εσένα!


Τώρα απλά μου λες
Πως δίπλα μου δε θα ‘σαι
Κι όλες μας τις στιγμές
Για πάντα θα θυμάσαι

Σκύβεις και με φιλάς
Με χείλη που ματώνουν
Λες πως με αγαπάς
Δυο λέξεις που σκοτώνουν

Μουσική ενορχήστρωση Κωνσταντίνος Βακιρτζης
Ερμηνεια Χαρά Τ.

3 σχόλια:

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Ακόμα κι όταν γνωρίζουμε πολλές φορές πως ο σταθμός που το ταξίδι της ψυχής μας από εκεί και πέρα αποκτά κάποιο νόημα, επιλέγουμε να ξεμακρύνουμε μόνο που κι όταν καταλαβαίνουμε πως πέρα από εκείνο δεν μπορούμε να κάνουμε πολλές φορές δεν τολμούμε να επιστρέψουμε.
Σ’ εκείνους που επιστρέφουν υπάρχουν και οι υποκριτές, εκείνοι που πια δε νιώθουν μα βρίσκουν το απάγκιο τους που αρνούνται να χάσουν όσο κι αν το βυθίσουν στον σκοτεινό βυθό μιας λίμνης.

Καλή Ανάσταση θα σου ευχηθώ.

Ανώνυμος είπε...

"Σκύβεις και με φιλάς
Με χείλη που ματώνουν
Λες πως με αγαπάς
Δυο λέξεις που σκοτώνουν"

Πολύ καλό!!!!

Manos S. είπε...

Σήμερα σε "ανακάλυψα"... που ΔΕΝ είμαι πλέον blogger!
Έχω χαθεί μέσα στους στίχους σου...!!!
Χάρηκα πολύ Χαρά!!! ;)

Υγ. κατάλαβες ποιος είμαι;