Η δική μας η αγάπη

Δε στο ‘χω πει ποτέ μα κάθε που κοιμάσαι
Γέρνω επάνω σου κι ακούω την καρδιά σου
Κάθε φορά μακριά φυσάω τα όνειρά σου
Δε θέλω εικόνες παρελθόντος να θυμάσαι

Αργοσταλάζει η πίκρα πάνω στην ιδέα
Πως κάποια μέρα ίσως να ‘μαστε πια χώρια
Και το κορμί τυλίγουν γκρίζα αποφόρια
Θέλω για εμάς μαζί να πέσει η αυλαία

Κι αν δεν υπήρξαμε ποτέ μοιραία σχέση
Ούτε ένας έρωτας τρελός και παθιασμένος
Είμαστε δρόμος μαγικά λιθοστρωμένος
Μ’ όσα αισθήματα ες αεί μας έχουν δέσει

Ήρθες κοντά μου πριν να πέσω στην παγίδα
Της εμμονής πως για κανέναν δεν αξίζει
Και η ζωή μου απ’ το μηδέν έχει αρχίσει
Ο ήρωας μου εσύ κι η αγάπη σου ασπίδα.



Γραμμένο πριν χρόνια για τον άντρα μου....

Μουσική- ενορχηστρωση- ερμηνεία : Ηλίας Πολίτης

Ακροβασίες

Ακροβατώ σε μια κλωστή τόσο λεπτή
Των αισθημάτων μου και των κραυγών για ‘σένα
Κι είναι που πάντα μ’ αποφεύγει η στιγμή
Που τα παράπονά μου θα ‘ναι πια λυμένα

Ισορροπώ σ’ ένα αόρατο σχοινί
Του «σ’ αγαπώ», «δε σ’ αγαπώ»! Πώς να σ’ αλλάξω;
Κι είναι κι η υπόσχεση που έδωσα παιδί
Σα μεγαλώσω σαν κι εσένα θα με φτιάξω

Σχοινοβατώ σε μία ψεύτικη ριπή
Από την σφαίρα που με λάβωσε με πίκρα
Μα ζω ταγμένη να γυρίζω πάντα εκεί
Σ’ όσα η ζωή, μου τα σαμάρωσε ως προίκα

Παραπατώ σε μία σχέση μητρική
Που μου πονά τα σωθικά με μια ανάγκη
Κι ανασυντάσσομαι μ’ ευθύνη παστρική
Διαπερνώντας του κενού μας το φαράγγι

Γραμμένο για τη μητέρα μου

Διάγγελμα

Στα πένθιμα ξενύχτια μου θα ψάχνω
Να βρω όλα τα λάθη μου του χθες
Υφαίνω τον ιστό μου και μου φτιάχνω
Μια κάπα που θα έχει αντοχές




Στις λίμνες των ονείρων θα βουτήξω
Να πνίξω όλα τα θέλω μου εκεί
Τα μάτια μου με στόρια θα καλύψω
Να μείνει η ερημιά μου στεγανή


Με χτένια θα ματώσω κάθε ρίζα
Να δω αν θα πονέσει πιο πολύ
Χαμόγελο μου κλέβω απ’ την κορνίζα
Να φαίνομαι πως είμαι δυνατή

Διάγγελμα εξαφάνισης μου στέλνω
Σαν ένα μου κομμάτι ξεψυχά
Στα σοβαρά κανέναν δε θα παίρνω
Καλύτερα να ζω χωρίς καρδιά