Κυριακή 24 Μαΐου 2009

Κόκκινα γράμματα



Αμετανόητα στιχάκια να μου γράφω
Κόκκινα γράμματα επάνω στο χαρτί
Εξιλεώνομαι και έτσι παραγράφω
Όλα τα λάθη μου, τις τύψεις, τα γιατί

Αναμοχλεύω τα ενθύμια του χρόνου
Παίρνω ανάσες κυνηγώντας τη βροχή
Γίνομαι ηγέτης της ψυχής μου και στου θρόνου –
Που αδρά μου χάρισα – με στέφω νικητή

Εκκολαπτόμενη η ιδέα πως με γνωρίζω
Αναρριχάται σαν αγιόκλημα απ’ τη γη
Όλους τους φόβους μου στη μέση τους χωρίζω
Και το μισό μου έτσι φαίνεται πολύ

Ξεψυχισμένες οι αγάπες μου και κλέβω
Κάποια απ’ τα όνειρα που έκανα παιδί
Κόκκινα γράμματα επάνω μου σμιλεύω
Παίρνω μαχαίρι.Γράφω στο σώμα.Κλαίω με φωνή

1 σχόλιο:

Μαρια Νικολαου είπε...

Αυτο ακριβως νιωθω και γω

Καλησπέρα Χαρά και καλη βδομαδα