Δευτέρα 6 Ιουλίου 2009

Δε σε μισώ



Αίμα απ’ το αίμα σου, σταγόνα απ’ την ψυχή σου
Ήρθα στον κόσμο ένα γέρικο πρωί
Μου χαμογέλασες σα να ‘μουνα δική σου
Κι εγώ γι’ αντάλλαγμα σου έμοιασα πολύ

Δες με, μεγάλωσα! Περάσανε τα χρόνια
Πάει πολύς καιρός που έχω να σε δω
Κι ένα τηλέφωνο σκληρό, δίχως συμπόνια
Με φέρνει μπρος σ’ όσα επίτηδες ξεχνώ

Είχα ορκιστεί πως δε θα ‘ρθω ξανά κοντά σου
Πόσο με πλήγωσες ποτέ σου μην το δεις
Μα η ψυχή μου στο χρωστάει αυτό το «γεια» σου
Εύχομαι εκεί που πας, συγχώρεση να βρεις

Όσα μας δένουν άλλα τόσα μας χωρίζουν
Στα σταυροδρόμια της ζωής στρίψαμε αλλού
Κι όσα δεν είπα μέσα μου στάζουν και πήζουν
Δεν είναι μίσος μα το κλάμα ενός παιδιού.

Σε μια ξένη που της έμοιασα πολύ… στη γιαγιά μου

Δεν υπάρχουν σχόλια: