Συνάντηση

Εφηβική αυτή η ανάμνηση του πόνου

Χάραξε πάνω μου ένα δρόμο κι όλο πάει

Μπαίνω στη μήτρα ονειρώξεων και στου γόνου

Πατώ τα βήματα που όλο με κυνηγάει

Σώμα γυναίκας και ψυχή σαν περιστέρι

Ήταν θυμάμαι μέρα κοινή-συνηθισμένη

Ένιωσα πόνους σα να μ’ έσκιζε μαχαίρι

Με βρήκαν κάποτε στο πάτωμα ριγμένη

Μέσα στο αίμα που κυλούσε από ώρα

Είχε πνιγεί κάθε μου ευχή μελλοντική

Σα μεθυσμένη γύρναγα απ’ την κάτω χώρα

Φώναζα «Αντίο» σε μια αγέννητη ψυχή

Εκεί στο πάτωμα γνωρίστηκα μ’ εμένα

Σε μια συνάντηση που άργησε να ‘ρθει

Και μου φανέρωσα δειλά και φοβισμένα

Πως σα γυναίκα πια, σκότωσα το παιδί!