Όσα σου είπα ήταν ψέμματα οικτρά
Κανένα λάθος μου δεν πόνεσε αρκετά
Άντεχα κι άλλο και αντέχω να σου πω
Αυτή η ζωή είν’ έν’ αστείο παιδικό
Όσο κι αν τρέχεις και να θέλεις να κρυφτείς
Αυτά που σκέφτεσαι σε ρίχνουν καταγής
Κι ότι απεύχεσαι στα μάτια σε κοιτά
Κι όσο λυγίζεις, αυτό υψώνεται διπλά
Θα ‘πρεπε ίσως να τολμήσω να σου πω
Κάθε στιγμή μας είναι δώρο ακριβό
Κάθε ανάσα μας σπουδαία και μεγάλη
Κι ας μοιάζει ίδια με την πριν και με την άλλη
Όσο πληθαίνουν οι στιγμές μου και γερνάω
Μαθαίνω όλες τις στιγμές μου να κεντάω
Πάνω στο δέρμα μου με σταυροβελονιά
Μια η αγάπη και μια ο πόνος, χιαστά
Όσα σου είπα ήταν ψέμματα οικτρά
Μικρή η ζωή είναι για όποιον δεν γελά
Για όποιον δίνεται για να ‘χει περιττά
Λούσα και πράγματα μεγάλα και τρανά
Εμείς ψυχούλα μου θα ζήσουμε φτωχοί
Μα θα γελάμε απ’ το βράδυ ως το πρωί
Γιατί το μάθαμε, το ξέρουμε καλά
Κανένα λάθος μας δεν πόνεσε αρκετά.
Ένα μπαλόνι η ζωή και δυο φτερά.
Τσακιρη Χαρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου