Το τίμημα της επιτυχίας

Σ’ αντάμωσα στης νιότης μου τα πρώιμα σκαλιά
Ο πρίγκιπας μου εσύ κι εγώ κυρία της αυλής
Σε μια φωτογραφία μας που τράβηξαν παλιά
Καθώς μας καμαρώνανε, παππούδες και γονείς

Σκαλί-σκαλί πάλευα τα όνειρα να φτάσω
Στην δίνη του τυφώνα μου είχα αγκιστρωθεί
Μη βλέποντας τριγύρω τι έμελλε να χάσω
Κέρναγα αξιώματα της δίψας μου να πιει

Μοναδικό μου μονοπάτι… η επιτυχία
Θα δεις – σου έλεγα – μια μέρα ψηλά θα φτάσω
Κι εσύ στα μάτια με κοιτούσες μ’ αγωνία
Και μου ζητούσες, σαν φτάσω εκεί, μη σε ξεχάσω

Και τώρα μόνη κλαίω και στην υγειά μου πίνω
Σ’ ένα λουξ διαμέρισμα, τα μάτια σου ζητώ
Τι κι αν φοράω ρούχα που γράφουν Valentino
Τα πλούτη κι η επιτυχία, δε λένε «σ’αγαπώ».