Ανατολή της απουσίας η πληγή
Σ’ ένα μεθύσι της θρηνεί με την σιωπή
Σ’ άπνοιας πάρτη οι αναμνήσεις σε καλούν
Φοράνε μάσκες κι έτσι σε περιγελούν
Διαολεμένα αυτή η λαχτάρα σε κοιτά
Κλείνεις τα μάτια σου και σέρνεσαι δειλά
Κόβεις τα νήματα των πρέπει και των μη
Και αναλώνεσαι σ’ ονείρου ηδονή
Μοιάζεις να είσαι μαριονέτα στην σκηνή
Που τα σχοινιά σαν την στολή έχουν φθαρεί
Στέκεσαι ξέρεις για στερνή σου πια φορά
Μπρος στο κοινό που χρόνια σ’ αποχαιρετά
Δίνεις το είναι σου, πασχίζεις να σταθείς
Μ’ αυτή η πληγή όλο πονά κι αιμορραγείς
Κάνεις μια υπόκλιση στο μέλλον σου μπροστά
Κλείνεις τα μάτια σου και… σπάνε τα σχοινιά!
4 σχόλια:
Χαρα μου Καληνυχτα Καλημερα
Βγηκα απ το μαυρο requiem μου και μπηκα στη μαυρη μαριονετα σου
Τελεια νυχτα για μια ομορφη μερα
Πανεμορφοι στιχοι..
Και η μαριονετα σου με άγγιξε..
Καλημερα Χαρά μου
Εξάρτηση έχω πάθει από τους στίχους σου Χαρά μου. Αγαπημένοι οι στίχοι σου πάντα με κατακλύζουν με πάμπολλα συναισθήματα. Η μαριονέτα σου άλλο ένα πανέμορφο κομμάτι στο παζλ της ξεχωριστής γραφής σου. Την αγάπη μου πάντα. Τάκης Τ.
Τι εγινε? Δεν εχουμε νεα?
Περιμενωωωωωωωωωω
Δημοσίευση σχολίου