Δευτέρα 23 Απριλίου 2007

Άγγελος



Χθες το βράδυ αργά
Είδα έναν άγγελο μ’ ολόλευκα φτερά
Και πήγαμε μαζί ταξίδι μακρινό
Στου ονείρου τον παράδεισο, εσένα για να βρω…

Μέσα απ’ του χρόνου τις στοές πετάξαμε μαζί
Γυρίσαμε πίσω στο χθες που είχε ξεχαστεί
Άνοιξε τις φτερούγες του και μ’ άφησε απαλά
Στάθηκε πλάι μου και είπε σιγανά :

Αυτή είσαι εσύ! Ένα κορίτσι όλο ζωντάνια και ψυχή
Αυτό είμαι ‘γω! Ένα αγόρι απ’ το χθες και σ’ αγαπώ
Σα μ’ άγγιζες, έπαιρνα μέσα μου του κόσμου τις πνοές
Κι ήταν για ‘μας, όλα τα αύριο που τώρα μου χρωστάς.


Σε κοίταξα, κι ήσουν εσύ ο άνθρωπος μου κι η ζωή
Με τύλιξες, σ’ ένα φως με λάμψη μαγική
Και ξύπνησα, μόνη και πάλι στο κρεβάτι το διπλό
Σου φώναξα, «Πάρε και ‘μενα να μου μάθεις να πετώ!»

Μα χάθηκες, όπως και τότε, στην απέραντη σιωπή
και άφησες αυτές τις λέξεις συντροφιά μου ως το πρωί:

2 σχόλια:

Ντέρος Γιώργος είπε...

Αυτή είσαι εσύ! Ένα κορίτσι όλο ζωντάνια και ψυχή.... χαιρομαι που ειχα την τυχη να σε γνωρισω και μεσα απο τα γραπτα σου, μεσα απο τις εικονες σου να μπορω να ταξιδευω αλλα και να μαθαινω...Την αγαπη μου Χαρα μου και τον σεβασμο μου !!!!!!

Ανώνυμος είπε...

Kαλημερα Χαρά μου.
Κρυβει μια παιδικοτητα το ποιημα σου αυτο..Πολυ γλυκο.
Σαν το χαμογελο σου.
Να σαι καλα .Φιλια πολλα και μια ζεστη καλημερα
MARIA NIKOLAOU