Ψυχή διαμάντι

Διαμάντι ακατέργαστο φαντάζει η ψυχή μας
Χωρίς μορφή, λάμψη, ζωή είναι στην κατοχή μας
Το πιο σκληρό ορυκτό της γης που βγαίνει απ’ τα σπλάχνα
Αδάμαντη, αδιαφανή πέτρα που γνέφει λάγνα

Πρωτογενή κοιτάσματα κρύβουνε τη μορφή της
Αυτοφυών κι αρχέγονων παλμών της ύπαρξης της
Η αρχική κρυστάλλωση, δύσκολα διασπάται
Με την τριβή και τη φωτιά αρχίζει να γεννάται

Από ένα μάγμα άνθρακα γεννάται το διαμάντι
Ίδια ψυχή που ψήνεται σε πόνο και γινάτι
Μου φαίνεται περίεργο όμως πως αντιφάσκει
Ενώ είναι το πιο σκληρό, διαλύεται σα στάχυ

Κι έχει και μια ιδιότητα πολύ που με τρομάζει
Αν ξεπεράσει τα όρια σαν ψήνεται κι αλλάζει
Καίγεται ολοκληρωτικά και στάχτες δεν αφήνει
Από την πίεση την πολύ, ίχνη του πίσω σβήνει

Ο κάθε λίθος για να βγει, να δώσει όλη την λάμψη
Θα πρέπει να κατεργαστεί, χίλιες μορφές ν’ αλλάξει
Έτσι ‘ναι και κάθε ψυχή και κάποτε θα δείξει
Αν ήταν σκέτος άνθρακας ή λίθος μας προκύψει