
Ακόμα περιμένω να γυρίσεις
Κι ας έχουν οι ελπίδες μου σωθεί
Παρέα μου κρατούν οι αναμνήσεις
Και μια φωτογραφία σου μικρή
Ακόμα περιμένω να γυρίσεις
Ακόμα δεν το δέχτηκε η καρδιά
Πως έφυγες χωρίς να μ’ αντικρίσεις
Στα μάτια σου δε διάβασα το «γεια»
Μα όχι, δε θα το δεχτώ πως έχεις φύγει
Δε θα με πείσω ότι πια δε μ’ αγαπάς
Για μένα είσαι μια θηλιά που όσο με πνίγει
Τόσο νομίζω πως σφιχτά σου με κρατάς
Μα όχι, δε θα λησμονήσω τις θυσίες
Αυτές που μόνος σου, μου ‘στρωσες για χαλί
Εγώ δεν ήμουνα ποτέ απ’ τις κυρίες
Που δεν εκτίμησαν σωστά κάθε στιγμή
Συγχώρεσέ με, που σ’ αγάπησα πολύ!
2 σχόλια:
Πολύ καλό!!!
Χαρά μου, ομορφιά μου!!!
...Ακόμα δεν το δέχτηκε η καρδιά....
Μπράβο σου!
Δημοσίευση σχολίου