Η απουσία σου

Ξέρω και σήμερα τον ήλιο θα μισήσω
Που ήρθε νωρίς, πολύ νωρίς για ‘μας τους δυο
Θα τρεμοπαίξει δυνατά για να του ανοίξω
Μα ‘ναι νωρίς, πολύ νωρίς να σηκωθώ

Η μέρα γύρω μου δεν έχει πια αξία
Μα ειν’ αργά, πολύ αργά για να κρυφτώ
Δίπλα ξαπλώνει πάντα η ίδια απουσία
Κι εγώ ξανά, εγώ ξανά δεν της μιλώ

Διαμαρτύρεται κι αρχίζει τη μουρμούρα
Λέει συχνά, πολύ συχνά αδιαφορώ
Ανάμεσα μας δεν υπάρχει πια καψούρα
Και τώρα πια, όλο δουλειά… δεν ευκαιρώ

Βαριεστημένα, μ’ απορία την κοιτάζω
Τι ‘ν’ όλ’ αυτά; Ποια είν’ αυτά που της χρωστώ;
Κάνω καφέ και στο ποτήρι της δε βάζω
Κι αυτή κοιτά, με μάτια υγρά τι θα της πω

-Μέχρι να έρθω το απόγευμα στο σπίτι
Να μη σε βρω, ξανά εδώ να τριγυρνάς
Η υπομονή κι η αντοχή μου είναι λίγη
Και θα στο πω… δε σ’ αγαπώ! Είσαι μπελάς!

Μα σα γυρίσω και απόψε νικημένη
Απ’ τη δουλειά, νεύρα πολλά κι άγχος σωρό
Καταλαβαίνω πως μονάχα μ’ απομένει
Η απουσία σου αυτή, για ν’ αγαπώ