Τα σύννεφα καράβια στο Αιγαίο
Πηγαίνουνε κι αυτά στο πουθενά
Να φύγεις κι εσύ ήτανε μοιραίο
Κι αρχίζω από την αρχή ξανά
Ακόμα ένα ταξίδι σε θυμίζει
Κι ας ήτανε χωρίς προορισμό
Να σε θυμάμαι ξέρω δεν αξίζει
Μα να ξεχάσω κιόλας δεν μπορώ
Μαζεύω τα κομμάτια στη βαλίτσα
Που σέρνω σε αεροδρόμια, σταθμούς
Αφήνω κι όπου πάω μια σταλίτσα
Μια στάλα, από τους τόσους στεναγμούς
Τίποτα λεν δε γίνεται τυχαία
Κι εσύ υπήρχε λόγος για να ‘ρθεις
Έτσι όπως ήρθες άξαφνα, μοιραία
Έμελλε και για πάντα να χαθείς.
2 σχόλια:
Γράφεις όμορφα,απλά ,με σαφήνεια και στο τέλος μένει ένα εύλογο συμπέρασμα.
Αυτού του είδους η ποίηση αφήνει στο μυαλό μια ξεκάθαρη εικόνα που διατηρείτε στον αναγνώστη και μετά την ανάγνωση.
Καλό βράδυ
Πράγματι, αυτό που θέλεις να πεις, το λες πολύ ωραία. Εύστοχα, ξεκάθαρα, δηλωτικά...
Δημοσίευση σχολίου