Εμείς ζούμε την αλήθεια

Πόσο θα ήθελα να ξέρω που είσαι τώρα, πως περνάς;
Μια μέρα θα τα καταφέρω και άλλο δε θα με πονάς
Σαν ανταμώνουν οι σκιές μας μέσα στου χρόνου τις στοές
Ξαναματώνουν οι πληγές μας, σα με αγγίζεις όπως χθες

Δε ζήτησα να μ’ αγαπήσεις όσο σ’ αγάπησα εγώ
Απ’ την ζωή μου πριν να δύσεις, έκλεψα φως για να ντυθώ
Έλεγα, άλλο είναι ο κόσμος και άλλο είμαστε εμείς
Στο ψέμα μου το πιο μεγάλο, έγινες πρωταγωνιστής

Που να ‘σαι τώρα; που χαρίζεις; το πιο γλυκό σου «σ’ αγαπώ»
Άραγε δίνεσαι κι ελπίζεις, όπως σου έμαθα εγώ;
Στην αγκαλιά μου αφηνόσουν κι ήθελες να αποκοιμηθείς
Ποιος να μου το ΄λεγε όμως τότε πως θα μου έφευγες νωρίς;

Δε ζήτησα ούτε ένα λόγο, μία αιτία ή αφορμή
Στα μάτια διάβασα έναν φόβο, έναν καημό και μια φυγή
Δεν είπα πόσο θα μου λείψεις ούτε το πόσο σ’ αγαπώ
Λίγο την πόρτα πριν να κλείσεις, είπα πως θα ‘μαι πάντα εδώ

Σ’ όλα λοιπόν τα παραμύθια, εκείνος κάποτε γυρνά
Μα εμείς ζούμε την αλήθεια κι εδώ η αγάπη δε νικά
Αν με ακούσεις κάποια μέρα και το τραγούδι μου αυτό
Μη μου δακρύσεις άγγελε μου, έτσι συνήθισα να ζω

Με μια ανάμνηση παρέα… εγώ θα είμαι πάντα εδώ!!!