Τρίτη 30 Δεκεμβρίου 2008

Κλόουν... δίχως βλέψεις





Αυτοσαρκάζομαι και κάνω τη γελοία
Κάνω γκριμάτσες για να φαίνομαι αστεία
Αυτή η έλλειψη των όποιων ευθυνών
Πολύ μου πάει... έτσι φαίνομαι απών!

Παραλογίζομαι και λέω όλο αρλούμπες
Σα με βαρέσει κάνω και δυο κωλοτούμπες
Κουνώ γοφούς, χορεύω στη διαπασών
στέλνω φιλιά σε e-mail φίλων και εχθρών

Διαλογίζομαι μιμούμενη τον Βούδα
Δε μαρτυρώ όσα μου λες σαν τον Ιούδα
Χοροπηδώ ουρλιάζοντας σαν τον Tαρζάν
Δε θέλω άλλες συμβουλές σας πια! Αμάν!!!

Διακτινίζομαι απ' το μπάνιο στη κουζίνα
Δεν πλένω πιάτα όμως τρώω μια ντουζίνα
Είμαι ο Bob, είμαι ο Simpson και ο Charlotte
Δε θέλω κλάματα... να ζήσω προσπαθώ!

Τώρα που έκανα όσα είχα στο μυαλό μου
Έφτασε η ώρα να ξυπνήσω απ' τ' όνειρό μου
Σκληρή η ζωή και θέλει κότσια για να αντέξεις
Θέλει να έχεις όλες τις προϋποθέσεις


κι έτσι
.
.
.
.
.


Κάθε πρωί ντύνομαι κλόουν... δίχως βλέψεις!

1 σχόλιο:

Adam The Sinner είπε...

Οπως και να΄χει...
Όμορφες γιορτές σου εύχομαι!

Καλησπέρα...