Σάββατο 3 Ιανουαρίου 2009

Τα φαινόμενα απατήθηκαν




Μέσα στου κόσμου αυτού την τόση αχαριστία
Εγώ γεννήθηκα από μήτρα δανεική
Δε με ξεγέννησαν ψευτιά και υποκρισία
Κι αντί για γάλα εγώ βύζαξα στοργή

Δεν έχω μάθει στην κακία να υποκύπτω
Βαρύ φορτίο να μισείς για μια ζωή
Όσα με πλήγωσαν απλά τα παραλείπω
Τα διαγράφω από μνήμη και ψυχή

Ποτέ δε θέλησα κανέναν να πληγώσω
Μόνο χαμόγελα θα ΄θελα να σκορπώ
Μικρή η ζωή μας κι εγώ θέλω να της δώσω
Όση αγάπη μες στα στήθια μου φυλώ

Εγώ την είδα τη ζωή με άλλο μάτι
Να ζω το θέλω απλά την κάθε μου στιγμή
Δεν έχω ζήλεια νιώσει ούτε και γινάτι
Μικρή η ζωή μας κι εμείς λίγοι και μικροί

Αυτό που δείχνω είναι για να ξεγελάσω
Μα, τα δυο μάτια μου βιβλίο είν’ ανοιχτό
Εγώ δεν ήρθα εδώ, να ζήσω να γεράσω
Ήρθα να δώσω αγάπη και ν’ αγαπηθώ!

Ζωή σα γκρίζος ουρανός
Μα εγώ σα Δαίδαλος ανοίγω τα φτερά
Σαν του Θησέα γυρισμός
Εγω νικώ μα μένουν μαύρα τα πανιά



Στον πρωην εργοδοτη μου! Για το Πρωτοχρωνιατικο δωρο που μου εκανε μετα απο 5 χρονια αφοσιωσης στη δουλεια μου / του! Ας ειναι καλά..... κι η ζωη προχωραει....

Μουσική - Ερμηνεία : Σπύρος Θεοδωράτος

3 σχόλια:

Adam The Sinner είπε...

Αχου..έλα να σε αγκαλιάσω!

Ισως ειναι και καλύτερα...ίσως αξιολογηθείς σαν άνθρωπος όπως πραγματικά το αξίζεις σε κάτι καινούργιο...ίσως μέσα στα πέντε χρόνια τελικά χανόσουν εκεί...
ίσως...ήρθε η ώρα του ΚΑΙΝΟΎΡΓΙΟΥ!
Δες το και έτσι...

Αντε,δώσε μου ένα χαμόγελο τώρα...

Μαρια Νικολαου είπε...

Κάθε εμπόδιο για καλό δεν λένε..;
Ευχομαι η νεα χρονια ναναι πολυ καλυτερη για σενα

Meropi είπε...

Χαρά μου,
ήρθα και από το ιστολόγιο σου, για να σου ανταποδώσω την επίσκεψη σου. Βλέπω ότι γράφεις ωραία ποιήματα. Μπράβο! Όσο για τον εργοδότη σου, για άρχισε να ψάχνεις για αντικαταστάτη του. Είναι καιρός.