Εδώ

Εδώ σταμάτησε ο χρόνος να κυλά

Κι απ’ τα πολλά μείνανε λίγα και σαθρά

Εδώ η νύχτα πέφτει εκκωφαντική

Και ξημερώνει δίχως να ‘ρχεται η αυγή

Εδώ γονάτισαν αξίες και ηθικές

Κι από το χθες μας έμειναν οι ενοχές

Εδώ στο γκρίζο, στο θολό, στη μοναξιά

Για μια ματιά, χρίζουμε όσια τα φθηνά

Εδώ μεγάλωσα και θα πεθάνω εδώ

Μ’ έναν σκοπό ν’ αγιάζει κάθε τι κακό

Εδώ που ήρθαμε όλοι ίδιοι και γυμνοί

Στη φυλακή ή στη σφαγή, ίδιοι αμνοί

Εδώ που λίγοι καθορίζουν τα πολλά

Κι η αδικία τους αμείβεται αδρά

Εδώ πατρίδα μου μόνοι εσύ κι εγώ

Μας ξεπουλήσαν άλλη μία στον εχθρό.

Θάνατος μικρός

Σε ανησύχησα και είναι τρεις το βράδυ

Όχι, καλά δεν είμαι, τι να πρωτοπώ;

Η νύχτα μ’ άφησε ένα βαθύ σημάδι

Και υπομένω έναν θάνατο αργό

Δεν οδηγώ, στην άκρη έχω σταματήσει

Μη μου φοβάσαι, δε θα πάθω άλλο κακό

Όχι δεν έχω πιεί κι όμως έχω μεθύσει

Απ’ το φαρμάκι που με κέρασα να πιω

Πες με περίεργη, λάθος, αρρωστημένη

Κι ίσως αλήθεια να μην ξέρω ν’ αγαπώ

Μακάρι να ‘μουν λογική και μετρημένη

Μακάρι να ‘ξερα για μενανε να ζω

Θα ‘θελα να ‘σουνα εδώ να σ’ αγκαλιάσω

Και να πνιγώ μες στης ψυχής μου το κενό

Πως τα κατάφερα έτσι να με δικάσω

Και το ποτήρι αυτό γουλιά-γουλιά να πιω;

( Συνομιλώντας δύο φίλες )

Μουσική - Ενορχήστρωση - Ερμηνεία : Γιάννης Παπαγιαννόπουλος

«Ένα ψάρι κι ένα πουλί μπορούν να ερωτευτούν, αλλά πού θα χτίσουν τη φωλιά τους;» 

17/10/10

Του έρωτα...

Κάνεις τα δύσκολα απλά

Κάνεις τα λίγα πιο πολλά

Δίνεις στο γκρίζο μια σπρωξιά

Γίνεσαι φως και μέρα

Παίρνεις του έρωτα μορφή

Πάθος και φλόγα στην ψυχή

Είσαι απύθμενη πηγή

Φτερούγα στον αέρα

Τρέχω ξοπίσω σου κι εγώ

Μη ξέροντας τι να σου πω

Δίπλα σου σα παιδί μικρό

Μαθαίνω να μετράω

Τόσα τα λάθη τα σωστά

Μια λογική και μια η καρδιά

Χορεύουνε αντικριστά

Κι εγώ παραπατάω

Ήτανε να 'ρθεις, να τρυπώσεις στη ζωή μου

Ήτανε να 'ρθω στο κατώφλι σου κι εγώ

Ήταν μοιραίο να διαβάσεις την ψυχή μου

Ήταν γραφτό που δε μου άνοιξες να μπω

Γεύση Πικραμύγδαλο - Amaretto

Τρίβω τον πάγο να γεμίσει το ποτήρι

Στύβω λεμόνι και προσθέτω το μισό

Ρίχνω τις πίκρες και μου κάνω το χατίρι

Απόψε όλο μονορούφι να το πιω

Γεύση από πίκρα μα και γλύκα μπερδεμένες

Ίδιες οι μέρες μιας ζωής που δεν ξεχνώ

Μύρια φαρμάκια κι οι χαρές μου μετρημένες

Χώρεσαν όλα στο ποτήρι που κρατώ

Απόψε έφτιαξα γλυκόπικρο χαρμάνι

Μήπως γεμίσω των αισθήσεων το κενό

Πίνω και πίνω μα ζαλάδα δε με πιάνει

Κι ήθελα τόσο την καρδιά μου ν’ αρνηθώ.

Στην υγειά μας!

Ενδιάμεσος σταθμός

Κάθε νύχτα το ίδιο όνειρο να βλέπω

Τις στιγμές μία προς μία να προβλέπω

Να κυλά στις φλέβες μου σα να ‘ναι αστείο

Η ζωή μου που μου ‘κλέψαν και το αντίο

Πέρασαν τα χρόνια μου και μεγαλώνω

Δίχως αύριο και σήμερα να βιώνω

Μόνο χθες και αναμνήσεις διεκδικώ

Στης ψυχής μου τον ενδιάμεσο σταθμό

Κάθε μέρα κοινωνώ αθανασία

Κι υπομένω του κενού μου τη θυσία

Όπως ήρθα έτσι φεύγω φορτωμένη

Με αγάπη, μια ελπίδα και σαν ξένη.

Εμπνευσμένο από την ταινία " The Lovely Bones"

Χαθήκαμε

Όταν μιλούσα με τα μάτια, δεν το είδες

Όταν σαλπάρανε καράβια, δε με πήγες

Μέρες ανούσιες με λόγια αγχωμένα

Έτσι χαθήκαμε και έχασα κι εμένα

Όταν με πλήγωνες, το έβρισκες αστείο

Λόγια ασήμωνες, ν’ αντέξουμε κι οι δύο

Χρόνια περάσανε κι εμείς πάντα κομπάρσοι

Σ’ αυτό το έργο που κανείς δε θ’ ανεβάσει

Πλήγωσα, πλήρωσα το τίμημα δικαίως

Και την πρωτιά την κέρδισε ο τελευταίος

Έδωσα, πήρα, ήρθα, έφυγα μα αντέχω

Ακόμα μια φορά να ζήσω κι ας μη σ’ έχω

Δε με φοβίζουν οι αλήθειες, δεν τρομάζω

Ακόμα μία αν χρειαστεί με δοκιμάζω

Σα χαλαρώνεις το σχοινί, χαμογελάω

Εγώ από χρόνια στο κενό σου περπατάω…

Φτάνει να έρχεσαι

Δε ζήτησα υπόσχεση να δώσεις

Οι λέξεις στην καρδιά μου δε μιλούν

Στα μάτια μου σα δεις μόνο θα νιώσεις

Πως φέγγουν σαν τα μάτια σου κοιτούν

Δε ζήτησα ν’ αλλάξεις την τροχιά σου

Καθένας την πορεία του τραβά

Μια στάση κάνω μες στην αγκαλιά σου

Πριν φύγεις για ακόμα μια φορά

Δε ζήτησα εξήγηση ή λόγο

Σα φεύγεις, σα γυρνάς, το πώς, το που

Τον έσβησα από μέσα μου το φόβο

Πως είσαι και πως δίνεσαι αλλού

Κι εγώ εδώ, να καρτερώ

Σα ναυαγός ένα σημάδι σου να δω

Και θα στο πω κι ας με πονά

«φτάνει να έρχεσαι να ζω για μια βραδιά»!

Καλή μου χρονιά

Γέμισε απόψε η ψυχή απελπισία

Καμιά ελπίδα και τα φώτα όλα κλειστά

Είπαμε τόσα λόγια δίχως σημασία

Νιώσαμε κι όμως ήτανε χωρίς καρδιά

Γέμισα απόψε με ψευτιά κι υποκρισία

Κι έγινα ένα με εκείνα που μισώ

Όσο κι αν έψαξα δε βρήκα μια αιτία

Να συνεχίσω σαν και πρώτα ν’ αγαπώ

Είναι ο καθένας μόνο για τον εαυτό του

Είναι οι ανάγκες μας δικαιολογία τρανή

Καθένας θέλει να περνάει το δικό του

Κανείς δε θέλει να γνωρίσει, να δοθεί

Γέμισα γύρω μου φτηνές καρικατούρες

Άδεια κουφάρια με ανθρώπινη μορφή

Στην ερημιά μαθαίνω μόνη μου φιγούρες

Και θα χορεύω πάντα μόνη στη βροχή

2/1/10