Πέμπτη 19 Αυγούστου 2010

Γεύση Πικραμύγδαλο - Amaretto



Τρίβω τον πάγο να γεμίσει το ποτήρι
Στύβω λεμόνι και προσθέτω το μισό
Ρίχνω τις πίκρες και μου κάνω το χατίρι
Απόψε όλο μονορούφι να το πιω

Γεύση από πίκρα μα και γλύκα μπερδεμένες
Ίδιες οι μέρες μιας ζωής που δεν ξεχνώ
Μύρια φαρμάκια κι οι χαρές μου μετρημένες
Χώρεσαν όλα στο ποτήρι που κρατώ

Απόψε έφτιαξα γλυκόπικρο χαρμάνι
Μήπως γεμίσω των αισθήσεων το κενό
Πίνω και πίνω μα ζαλάδα δε με πιάνει
Κι ήθελα τόσο την καρδιά μου ν’ αρνηθώ.


Στην υγειά μας!

4 σχόλια:

DaisyCrazy είπε...

Xαρά πόσο χαίρομαι που διαβάζω το ποίημα σου ύστερα από τόσο καιρό :)

frogger είπε...

Εχω πιεί και ξέρω...

ΜAΡΙΑ (Passion) είπε...

Χαρά όταν βρεις λίγο χρόνο πέρνα από το blog μου να παραλάβεις ένα βραβείο!!!!

Χαρά Θ. είπε...

AX,ΣΥΝΟΝΌΜΑΤΗ χαίρομαι(;) που σε διαβάζω, αλλά φοβάμαι μην κόψω φλέβες...πολύ αληθινό, πολύ παθιασμένο και άρτιο αισθητικά το blog σου.