Κανείς δε μ’ ένιωσε ποτέ κι ας έχω ζήσει
Επτά ζωές, επτά πληγές που ‘χουν στοιχίσει
Αλισβερίσι η ζωή, τόνους πραμάτεια
Φυλώ την κάθε μου στιγμή μες σε κιτάπια
Εχθές σε είδα που κοιτούσες μπερδεμένος
Παλιά σου όνειρα, τα πέταγες σαν ξένος
Λυπάσαι τώρα για όλ’ αυτά που ‘χεις σκοτώσει
Περνά η ζωή σου μάτια μου κι έχεις βαλτώσει
Κανείς δε μ’ ένιωσε κι ας έβγαζα στην φόρα
Πίκρες, παράπονα, χαρές, πάθος και ψώρα
Όλα στα πόδια μου πέσαν και βγάλαν ρίζες
Με φυλακίσανε στις μέρες μου τις γκρίζες
Μην έρθεις πάλι απροσκάλεστος κι απόψε
Και την κλωστούλα που μας δένει βρες και κόψε
Κανείς δε μ’ ένιωσε κι ας έδωσα στ’ αλήθεια
Όλο το είναι μου με μια φτηνή προμήθεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου