Θαρρείς πως έφυγα πρώτη κι έμεινες πίσω
Πως ήταν λάθος έτσι να σ’ εγκαταλείψω
Λάθος απόφαση, το φταίξιμο δικό μου
Μου λες πως το ‘κανα μόνο για το καλό μου
Θαρρείς είν’ εύκολο μία ζωή να σβήνεις
Την κάθε πίκρα σου απλά να καταπίνεις
Να λες σε όλους ότι, ήτανε να γίνει
Κι αυτή η αλήθεια χαρακιά, ποτέ μην κλείνει
Θαρρείς σε πλήγωσα όσο κανένας άλλος
Κι αυτός ο πόνος σου είναι ο πιο μεγάλος
Με αγαπάς και με μισείς με ίση μανία
Στα μάτια σου ίδια κατάρα κι ευτυχία
Θαρρείς πως είδα την ζωή σαν ένα αστείο
Κι ας έζησα, κι ας πέθανα εγώ για δύο
Για να ΄χω φύγει εσύ μ΄ άνοιξες την πόρτα
Και τώρα πια γίναν τα βήματα τα πρώτα
Θαρρείς αφήσαμε μία ζωή στην μέση
Μα θέλει κότσια μία σχέση για ν΄ αντέξει
Θαρρείς πως έφυγα μα σβήσαμε πριν χρόνια
Τώρα κυλάμε σε μια ράγα, δυο βαγόνια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου