Α - Ω

Δεν ξέρω αλήθεια τι είν’ αγάπη να σας πω
Μα ξέρω σίγουρα το τι δεν είναι αγάπη
Ζούμε σε χρόνια που ‘χει σβήσει από καιρό
Η ουσία της λέξης και την δίνουμε σα χάπι

Μια λέξη άδεια, σαν κουφάρι αδειανό
Σα ρούχο φθάρθηκε στο πάρε και στο ‘δωσε
Χωρίς το νόημα, το χρώμα, τον σκοπό
Στο πεζοδρόμιο πουλήθηκε κι απόψε

Λόγια και δάκρυα, κουβέντες μαγικές
Και για κορύφωση, βασίλισσα εστεμμένη
Να σου η αγάπη μες στις λέξεις τις πολλές
Δίχως ψυχή, τα σκαλοπάτια ν’ ανεβαίνει

Τo «αγαπώ» δεν είν’ τυχαίο που ξεκινά
Από το άλφα καταλήγοντας στο ωμέγα
Αιώνιους όρκους και θυσίες κουβαλά
Από το πρώτο – του Αδάμ – φιλί στην Εύα