Τρίτη 17 Απριλίου 2007

Ξένο μου αίμα




Ξένο μου αίμα...κι όμως είμαστε σαν ένα
Κι ας μη σου μοιάζω..... Με τίποτα δε σε αλλάζω
Δίπλα μου μένεις... Καρτερικά και υπομένεις
Και με αφήνεις... Λάθη να κάνω, δε με κρίνεις
Κι όταν πονάω... Έχω εσένα και βαστάω
Κι όλα τ’ αντέχω... Δοξάζω την ζωή που σ’ έχω
Και την πρωτιά… σου έχω φυλάξει στην καρδιά…

Ξένο μου αίμα… όλα τα ξέρεις πια για μένα
Κι είσαι λιμένας… στο πέταγμα μου ο αγέρας
Δύναμη παίρνω… όταν στην αγκαλιά σου γέρνω
Είσαι ναός μου… κρυψώνα και φίλος δικός μου
Ξένο μου αίμα… είμαι η κόρη σου για ‘σένα
Πατέρας μου είσαι…. πάνω απ’ όλους και ηγείσαι
Κι ας λένε οι άλλοι… πως η αγάπη απλά δε φτάνει


Εγώ το ξέρω… και σ’ όσους λένε, τ’ αναφέρω
Πως είχα τύχη… ένα λαχείο να μου τύχει
Να ‘χω μπαμπά μου… -ούτε στα πιο τρελά όνειρα μου-
Ένα αστέρι…που τη μαμά μου βρήκε ταίρι!

Στον πατέρα μου.... ( το "πατριός" ποτέ μου δεν το δέχτηκα! )

5 σχόλια:

Ντέρος Γιώργος είπε...

Υπαρχουν στιγμες που τα λογια ειναι φτωχα,ειναι αδεια, μια τετοια στιγμη ειναι και αυτη εδω...Χαρα μου, χαιρομαι που εισαι φιλη μου. Την αγαπη μου !!!!!!

Ανώνυμος είπε...

Επιτελους! εμφανιστηκες και δω! οχι τιποτε αλλο αλλα δεν αντεχα αλλο την προηγουμενη φωτο κατι με επιανε..
πολυ ομορφο το σημερινο σου.. Κρυβει τις αληθειες του..

MARIA NIKOLAOU

Ανώνυμος είπε...

Χαρά μου χαίρομαι πολύ που μετά κάμποσες μέρες σε ξανα-διαβάζω...
Πάντα υπέροχη και με τα συν-αισθήματα όμορφα και ανάκατα...
Χρόνια πολλά για τις μέρες, όμορφα και δημιουργικά...
Την αγάπη μου και φιλιά πολλά...

Onedayafter είπε...

πολύ όμορφο ανθρώπινο και ευαίσθητο.... σαν και σένα δηλαδή.. την καλημέρα μου!

Ηλέκτρα είπε...

Πολύ χαίρομαι που σε ξαναδιαβάζω. Μου είχε λείψει η γραφή σου. ΄Ομορφο κι αυτό. Τα φιλιά μου